Wetsvoorstel nieuwe regels inzake huisvesting vergunninghouders

Reactie

Vraag1

Het huidige wetsvoorstel is operationeel onhaalbaar en leidt tot kostbare, tijdelijke maatregelen. Kamerverhuur, doorstroomlocaties en woningdelen bieden geen structurele oplossing wanneer daar ook de nareizigers met een MVV arriveren. Verlengd verblijf in opvangcentra verhoogt maatschappelijke uitgaven aanzienlijk en vertraagt integratieprocessen. Zelfstandig een woning in de vrije sector vinden is vanwege het benodigde inkomen voor vergunninghouders een illusie. Langdurig bij vrienden of familie wonen is onrealistisch, aangezien overbehuizing leefbaarheidsproblemen veroorzaakt. De liberalisering van de woningmarkt, in combinatie met stikstofregulering, verergert het woningtekort, vermindert betaalbare huisvesting, verlengt wachttijden voor sociale huur en beperkt mogelijkheden voor alle starters.
De Hotel- en Accommodatieregeling (HAR) biedt kortetermijnverlichting door vergunninghouders tijdelijk uit COA-opvang te halen, maar blijft ook een schijnoplossing; na afloop blijven zij geconfronteerd met de uitdaging van permanente huisvesting. Dit wetsvoorstel draagt niet bij aan een structurele aanpak voor het huisvestingsprobleem, aangezien het de kernproblemen van woningschaarste niet aanpakt. De regeldruk neemt toe, en de financiële lasten hiervan worden uiteindelijk naar de belastingbetaler verplaatst. De integratie van vergunninghouders in de Nederlandse samenleving wordt door dit wetsvoorstel ernstig belemmerd. Van een snelle start, en zaken op orde krijgen in alle leefdomeinen, het speerpunt van de Wet inburgering, komt weinig meer terecht. Er is m.i. een dringende noodzaak voor beleidsherziening die de woningmarkt transformeert naar een systeem, dat zowel het woningtekort als integratieproblematiek effectief adresseert.