Onderwijs op een andere locatie dan school

Reactie

Naam E de Kooter
Plaats Oudewater
Datum 31 januari 2017

Vraag4

Voorgesteld wordt dat kinderen via het volgen van thuisonderwijs aan de leerplicht kunnen voldoen indien het thuisonderwijs aan minimum kwaliteitsnormen voldoet waarop de onderwijsinspectie toezicht houdt. Welke effecten verwacht u van dit voorstel? Is dit voorstel voor u in de rol van ouder, leraar of onderwijsbestuurder werkbaar? Zo nee, waarom niet? Kleven er volgens u risico’s aan de voorgestelde maatregelen? Zo ja, welke?
Wanneer men als doel stelt dat onderwijs dat op een andere locatie gegeven wordt dan school, op minimaal eenzelfde niveau gebeurt als op een school, dan ben ik ervan overtuigd dat er andere normen gesteld moeten worden. Thuisonderwijs is namelijk iets heel anders dan onderwijs op een school.
Bij de lessen die ik als thuisonderwijzer geef, kan ik de inhoud aanpassen aan de kennis en ervaring die in ieder kind afzonderlijk al aanwezig is. Het is onderwijs op maat. Doordat ik hen privéles geef, zie ik snel de al aanwezige kennis en de hiaten, waarop ik kan inspelen.
Bovendien overstijgt het de niveaus van groepen zoals die op scholen zijn. Het risico wat ik zie in het onderwijsplan, is dat ik er op afgerekend word wanneer ik het niveau van een kind in een bepaald vak vooraf anders inschat. Het zou mij veel meer helpen om de voortgang te rapporteren, waardoor er bij ieder kind, bij ieder vak, een stijgende lijn zichtbaar zal zijn. Een lijn die niet per se de groei van kerndoelen volgt, maar een lijn die bij het kind past, doordat er op maat lesgegeven is.
Wat voor mij zeer onwerkbaar zou zijn in dit wetsvoorstel, is het onverwachte bezoek van inspectie. De locatie van het onderwijs is veelal thuis, maar het onderwijs wordt ook op andere locaties gegeven. Net als in schoolonderwijs gaan ook wij op excursie, hebben we lessen in de natuur en bezoeken we musea. Omdat onduidelijk is in het wetsvoorstel wat eventuele gevolgen zijn van het afwezig zijn op moment van inspectie, lijkt het mij veel logischer om hiervoor een afspraak te maken. Bij dit punt van inspectie zou ik ten zeerste aanraden om de werkwijze van andere landen te onderzoeken. Landen die veel meer ervaring hebben met thuisonderwijs.
De eis van een bachelorgraad voor de lesgevende ouder vind ik onnodig. Mensen die levens- of werkervaring hebben kunnen naar mijn idee net zo goed hun kinderen onderwijzen als mensen met een HBO- of academische opleiding. Dat ik twee opleidingen richting pedagogiek en didactiek heb gevolgd komt mij soms handig uit, maar mensen die gemotiveerd zijn om hun kinderen zelf les te geven, kunnen een schat aan informatie uit boeken en van internet halen. In de praktijk zie ik dit veelvuldig gebeuren. Naar mijn idee zijn er veel meer aspecten die kwaliteit van onderwijs waarborgen. Ik zou adviseren om grondig onderzoek te doen en onderzoeken te lezen over intrinsieke motivatie, het welbevinden van kinderen in relatie tot het opnemen van informatie, enzovoorts.

Vraag5

Hoe zou een thuisonderwijzer zijn pedagogisch-didactische bekwaamheid kunnen aantonen? Kunt u dit toelichten?
Ik geloof niet dat een thuisonderwijzer dit zou moeten aantonen. Een thuisonderwijzer is een ouder. Vanaf de geboorte leren kinderen van hun ouders (over) allerhande zaken. Praten, lopen, fietsen, uitleg over de wereld om hen heen. Iedere ouder leert zich automatisch te verplaatsen in de belevingswereld van zijn kind en op dat niveau informatie over te brengen. De ouder groeit ook met het kind mee en past daarmee de manier van uitleggen aan. Dat gaat vanzelf.
Belangrijke voorwaarden voor pedagogisch-didactische bekwaamheid zijn naar mijn idee:
- een liefdevolle relatie tussen ouder en kind,
- het hanteren van diverse manieren om het kind te onderwijzen, door een leerrijke omgeving te creëren en aan te sluiten op de leerstijlen van het kind.
Dit laatste is te ontwikkelen door ideeën op te doen via thuisonderwijscollega’s, internet of boeken.