Wijziging Waterwet

Reactie

Vraag1

De overgang naar overstromingskansnormen is een logische stap binnen het gebied van waterveiligheid. Het punt dat echter volkomen niet logisch is, is om signaalwaarde in de wet aan te geven en vervolgens de grenswaarde hiervan af te laten leiden middels een 'rekenregel'. Juist de grenswaarde moet de basis zijn van de norm en eventuele signaalwaarden moeten hiervan afgeleid kunnen worden. De grenswaarde geeft immers aan waaraan een kering moet voldoen. Deze waarde is met name van belang bij nieuwbouw, maar ook bij versterkingen. Zolang de grenswaarde niet wordt overschreden, zijn er ook geen problemen. Het kan handig zijn om een signaalwaarde hieraan te koppelen, zodat gekeken kan worden naar de versterkingsopgaven in de toekomst en daarmee ook voldoende tijd in te bouwen om deze versterkingsopgave tijdig te realiseren. Door echter niet de signaalwaarde in de wet op te geven, wordt de flexibiliteit geboden om signaalwaarde voor de verschillende gebieden, type waterkeringen (dijken, duinen, kunstwerken) etc te bepalen. Nu wordt in de wet ervan uitgegaan dat elke type waterkering en locatie dezelfde voorbereidingstijd kent. Dat is per definitie niet waar.
Kijkend naar de volgende toetsronde heeft een signaalwaarde ook geen goede functie omdat een meerdere waterkeringen reeds nu niet voldoen aan de grenswaarde laat staan aan de signaalwaarde.
Ten slotte opgemerkt dat het in de wet vermelden van verschillende type normen (faalkansnormen, overstromingskansnormen) het er bepaald niet duidelijker op wordt. Dit is in de praktijk vragen om verwarring en fouten. De overgang naar overstromingskansen is voor waterkerend Nederland al zeer complex. Zoals de normen in het wetswijziging zijn geformuleerd, draagt dit in de praktijk niet bij aan eenduidigheid en duidelijkheid. Vanuit de praktijk (de mensen die dagelijks bezig zijn met toepassing van de normen) is dit niet de gewenste insteek van deze wijziging.