Passend onderwijs

Reactie

Naam bac A.D. de Hoop
Plaats Goes
Datum 3 maart 2011

Vraag1

Wat is uw reactie op het wetsvoorstel? M.a.w.: Welke inhoudelijke suggestie(s) hebt u om het voorstel te verbeteren?

Geef hierbij a.u.b. aan in welke hoedanigheid u uw reactie geeft (leraar, ouder, schoolleider, leerling, ambulant begeleider etc.)
L.S.
Ik ben ouder van 3 kinderen in het regulier onderwijs (po en vo), 2 hiervan hebben een ass. Ik vind het een waardevol streven om zo veel mogelijk kinderen mee te laten draaien in het regulier onderwijs, maar de wijze waarop het nu wordt neergelegd is m.i. te kort door de bocht. Omdat ik ervoor heb kunnen kiezen om mijn kinderen zelf op te voeden en te begeleiden, kan ik aanwezig zijn om dagelijks (!) hand en span diensten te verrichten in overleg met en in opdracht van de leerkrachten van mijn kinderen. Elke dag begeleid ik kinderen op school (en niet alleen mijn eigen kinderen!) die extra ondersteuning nodig hebben. Daarnaast kan ik de uren buiten om school vullen met voorbereieden en aanpassen van lesmateriaal i.v.m dyslexie (ook zo'n ondergeschoven kindje bij de meeste scholen). Als ik mijzelf zou aanpassen aan de maatschappelijke eisen die aan mij gesteld worden (namelijk een betaalde baan buitenom mijn eigen familie-economie), biedt u dan een onderwijsassistent die kennis heeft van veel voorkomende variaties van autisme en dyslexie? Die in een vol klaslokaal de sfeer zo weet te bepalen dat er toch doorgewerkt kan worden aan de dagelijkse portie lesstof?
Persoonlijk wil ik mijn levensvervulling wel schikken in het zo optimaal mogelijk maken van de kansen voor mijn kinderen, maar ik realiseer me terdege dat mijn goede wil het alleen redt als iedereen meewerkt die te maken krijgt met mijn bijzondere, specifiek getalenteerde kinderen. En als u besluit om de klassen nog voller te maken, de aandacht nog meer uitgesmeerd over meer kinderen (2 po-combiklassen van 28 kinderen en 1 vo-klas van 30 kinderen), dan heb ik meer dan een dagtaak. En ik weet helaas hoe een getalenteerde autist met een universitaire opleiding -door gebrek aan kundige begeleiding- uiteindelijk op kosten van de maatschappij functioneert op het nivo van een sociale werkplaats, om dan toch maar toegang te hebben tot een dagelijkse routine.
Kijken naar het individu, respect hebben voor ieders eigenheid (ook die van de leerkracht!), waardering voor iets wat je goed kan en ondersteuning waar nodig, willen we dat niet allemaal?
Iets mogen betekenen?
Vooral namens mijn kinderen Valentijn (10jr, asperger, dyslect), Danique (12 jaar, dyslect) en Anouska (14 jr, asperger en dyslect). Kinderen met mogelijkheden, maar ook kinderen met kansen?,
m.v.g.,
Dien.