Passend onderwijs
Reactie
| Naam | REC Rivierenland (Drs. HM Sieljes) |
|---|---|
| Plaats | Nijmegen |
| Datum | 28 februari 2011 |
Vraag1
Wat is uw reactie op het wetsvoorstel? M.a.w.: Welke inhoudelijke suggestie(s) hebt u om het voorstel te verbeteren?Geef hierbij a.u.b. aan in welke hoedanigheid u uw reactie geeft (leraar, ouder, schoolleider, leerling, ambulant begeleider etc.)
Docent Frans, ambulant begeleider cluster 3
Beste Minister,
Realiseert u zich dat u, met uw bezuiniging op passend onderwijs, met het afschaffen van ambulante begeleiding clusters 3, 50 jaar expertise voortkomend uit de samenwerking tussen revalidatiecentra, ziekenhuizen etc. weggooit? Deze vorm van ambulante begeleiding bestaat al veel langer dan de rugzakjes...
Deze ziektebeeld specifieke expertise heeft betrekking op de gevolgen voor het fysieke, cognitieve en sociaal-emotionele functioneren van leerlingen èn op de vertaalslag hiervan naar de onderwijsleersituatie.
De Ab'er is de onmisbare schakel tussen Zorg en Onderwijs.
Toch ook één van uw speerpunten m.b.t. clster 4 waar het gaat over de samenwerking tussen jeugdzorg en onderwijs?
Eén van de redenen dat de AB'er hierbij onmisbaar is, is het feit dat leerkrachten en docenten onmogelijk te scholen zijn op de enorme diversiteit aan ziektebeelden. Dat is een compleet ander verhaal dan geschoold worden op autisme of ADHD/ODD e.d.
Wat verder nog een pijnlijk punt is, is het feit dat de ondersteuningsbehoefte van leerlingen met een lichamelijke beperkingen of chrionische-langdurige aandoeningen (zeker wanneer dat onzichtbaar is), àls die al helder is, ondergesneeuwd raakt in de waan van de dag; in die klas met 30 of meer leerlingen waar de mondige leerling wel zorgt dat ie aan zijn trekken komt.
Hopelijk wilt u uw beslissing nog eens heroverwegen daar waar het om cluster 3 leerlingen gaat.
Immers, alles wat inmiddels bereikt is aan integratie zou wel eens kunnen verdwijnen wanneer de schakel (AB) tussen zorg en onderwijs gaat ontbreken.
Misschien is er m.b.t. de bekostiging nog met het departement van Volksgezondheid te onderhandelen?
Mooie projecten dreigen namelijk zodadelijk niet meer bekostigd te kunnen worden, zoals de ontwikkeling van een landelijk dekkend expertisenetwerk voor kinderen met niet-aangeboren hersenletsel (trauma etc.) , voor kinderen met kanker, diabetes, medisch onverklaarde klachten etc.
Al deze kinderen verzuimen al veel, maar dat zal alleen maar meer worden wanneer ze niet (meer) begrepen worden. Dit zal ten koste gaan van hun schoolloopbaan, maar ook van hun gezondheid. Immers, begrip en ondersteuning op maat leidt tot zelfvertrouwen en dus betere prestaties.