Passend onderwijs

Reactie

Vraag1

Hoedanigheid: ouder van een kind dat sbo heeft gevolgd, adviserend ouderlid van bestuur SWV, werkzaam in het PO.

Ik maak mij vooral zorgen over het gat dat geslagen wordt in de begroting van het sbo en de gevolgen hiervan voor de kinderen: nu al wordt terecht gezegd dat in sommige gevallen nee verkocht zal moeten worden bij aanvragen voor plaatsing in geval van zeer ernstige gedragsproblemen. Als bestuurslid en als ouder denk ik dat vooral de kwaliteit van het onderwijs en de zorg voor de kinderen in het sbo voorop horen te staan. Dit wordt afgekalft door dit wetsvoorstel, terwijl tegelijkertijd (ook terecht) de kwaliteitseisen voor het sbo steeds hoger worden en meetbaarder moeten worden gemaakt.
Daarnaast maak ik mij zorgen over de extra werkdruk die leerkrachten in zowel het so als het reguliere onderwijs zullen gaan ondervinden als gevolg van het wetsvoorstel.
Mijn voorstel is daarom: gezien het feit dat steeds meer kinderen 'bijzonder' zijn en met het één of andere etiketje in de klas zitten, zou het goed zijn om de Pabo te verzwaren met de opleiding tot gespecialiseerd leerkracht. Al het didactisch en pedagogisch handelen zal gericht moeten worden op zo goed mogelijk individueel onderwijs, maar dan dient de leerkracht wel toegerust te zijn hiervoor.
Daarnaast: houdt het Optimaal Speciaal model in stand, waardoor een goede en brede samenwerking tussen het so en regulier onderwijs in stand wordt gehouden, waarbij het regulier onderwijs zoveel mogelijk profiteert van de kennis binnen het so en tegelijkertijd de kennis binnen het regulier onderwijs doorgegeven kan worden aan collega's en dus een grote groep kinderen (leerlingen) van deze kennis kan profiteren.

Als ouder wil tot slot hier nog aan toe voegen, dat er een grote groep kinderen (waaronder mijn zoon) is, die zonder de begeleiding en kennis waarvan nu geprofiteerd kan worden, tussen wal en schip zou vallen. En daarmee snijden we ons uiteindelijk in de vingers als maatschappij, waarbij het persoonlijke leed voor deze personen en hun naasten nog niet eens is meegeteld.
Dat er bezuinigd moet worden in het onderwijs staat buiten kijf, maar dat er bezuinigd moet worden op de kinderen die onze zorg zo nodig hebben, is moeilijk te verteren. Tenslotte dienen wij in het onderwijs ook te verantwoorden waar we mee bezig zijn en wat de resultaten van die activiteiten zijn! Oplossingsgericht werken, zou dat ook op het ministerie mogelijk zijn?