Wijziging Regeling langdurige zorg in verband met pgb op maat
Reactie
Naam
|
Vrije Universiteit Amsterdam (Prof. Dr. B. Beersma)
|
Plaats
|
Amsterdam
|
Datum
|
18 oktober 2024
|
Vraag1
Wat vindt u van deze concept regeling?
Het nieuwe systeem zal zorgvragers, zoals ouders van kinderen met een beperking, verder belasten. Het vraagt van hen om in de toekomst te kijken, iets wat juist lastig is wanneer je een kind hebt met een beperking. Hoe schat je in hoe de zorgbehoefte zich ontwikkelt? Wat wordt je eigen belastbaarheid en wat zal het uursalaris van nieuw aan te stellen zorgverleners zijn? Als je inschatting verkeerd is, volgt er opnieuw een stressvolle onderhandeling met het zorgkantoor, wat de druk op het gezin verhoogt.
Het huidige systeem is administratief relatief licht, maar het nieuwe systeem maakt dit veel zwaarder. Een groot aantal (vertegenwoordigers van) pgb-houders kan zelf geen goed zorgplan opstellen, wat betekent dat ze afhankelijk zijn van cliëntondersteuners. De vraag naar deze ondersteuning zal toenemen, is dat meegenomen in de kostenberekeningen?
Als zorgvragers zelf zorgplannen gaan opstellen (zonder hulp van cliëntondersteuning) zullen de gevolgen waarschijnlijk nog ernstiger zijn: te krappe zorgplannen leiden tot overbelasting van ouders en uiteindelijk tot crisisopvang (met veel hogere kosten op de langere termijn tot gevolg). Te ruime plannen zorgen voor lastige onderhandelingen met het zorgkantoor, ontevredenheid bij zorgvragers en daardoor rechtzaken, dus eveneens hoge kosten.
Een persoonlijke ervaring met het aanvragen van meerzorg toont de te verwachten problemen van het in te voeren systeem aan. We maakten, met hulp van een cliëntondersteuner een gedetailleerd overzicht van de zorg voor onze ernstig verstandelijk beperkte zoon, maar het zorgkantoor negeerde dit omdat we te veel uren zorg per week vroegen. Dit is een voorbeeld van een administratieve hoepel waar zorgvragers doorheen moeten springen die later een zinloze exercitie blijkt.
Als we de verborgen kosten van al dit administratieve werk, dat wordt verricht door toch al overbelastte zorgvragers, eens in kaart zouden brengen, dan zien kostenberekeningen er waarschijnlijk heel anders uit.
Ouders van zorgintensieve kinderen die thuis hun kind verzorgen zijn een groot goed voor onze samenleving. Als zij massaal zouden kiezen voor instellingszorg zou het toch al vastlopende systeem niet aan de vraag kunnen voldoen. Elk nieuw pgb-systeem zou deze mensen moeten koesteren in plaats van ze te overvragen met steeds ingewikkeldere administratieve hoepels om doorheen te springen.