Wijziging van de Wet publieke gezondheid vanwege quarantaineplicht voor reizigers

Reactie

Vraag1

Ik vind deze wetswijziging buitenproportioneel. Een persoon die al in Nederland is kan het hele land doorreizen en onbeperkt verschillende personen bezoeken zonder preventief in thuisquarantaine te moeten, terwijl iemand die inreist zelfs uit een land met gelijk of fors lager besmettingsniveau per 100.000 inwoners dat wel moet.

Deze wetswijziging heeft veel impact op families en relaties met mensen over de grens. Een thuisquarantaine van 5-14 dagen maakt een korter bezoek weinig zinvol. Daarnaast kun je tijdens de thuisquarantaine een andere al op het adres verblijvende persoon besmetten die gewoon naar buiten mag en daar alsnog derden kan besmetten. Al met al wordt er met het wetsvoorstel en dan met name de feitelijke vrijheidsbeneming een enorme inbreuk gedaan in de grondrechten, wat in mijn ogen totaal niet evenredig is met het doel of resultaat. Daarnaast krijgt de Minister in mijn ogen veel teveel vrijheid de diverse regelingen in te vullen.


Artikel 58nb lid 1 bevat geen enkele beperking of waarborg voor welke gebieden de Minister aanwijst. Momenteel zijn dit alle landen ter wereld, omdat bijna onhaalbaar lage grenswaarden voor besmettingsniveau worden gehanteerd.

Op basis van bovenstaande argumenten zou artikel 58nb lid 4 een uitzondering moeten krijgen voor reizigers uit landen met een besmettingsniveau gelijk aan of lager dan Nederland.

Artikel 58nb lid 4 zou mijns inziens ook een uitzondering moeten bevatten voor reizigers uit Europese landen waar zij minimaal 10-14 dagen zijn verbleven. Binnen Europa zijn namelijk weinig tot geen verschillen tussen de aanwezige varianten van het virus.

Artikel 58nb lid 4 zou eveneens een uitzondering moeten bevatten om uitreizen binnen de periode van thuisquarantaine mogelijk te maken. Iemand die uit het buitenland komt en binnen deze periode alweer terug zou reizen overtreedt in feite deze wet (zelfs reizend met eigen auto).

Artikel 58nb lid 3 bevat geen beperking op het bij ministriële regeling te bepalen aantal dagen tot een test. Die regeling zou hypotetisch dus 14 dagen kunnen zijn.

Artikel 58pa lid 2 bevat geen enkele waarborgen voor regeling. Bijvoorbeeld geen minimumtermijn voor lid 2d die rekening houdt met een haalbare tijd tussen test en testuitslag plus de benodigde reistijd naar Nederland. Maar ook zijn er geen waarborgen die ervoor zorgen dat de regeling geen eisen kan bevatten die in de diverse landen onhaalbaar zijn voor het type test in 2b of de testuitslag in 2c.