Wet opleggen betalingsregeling door de rechter

Reactie

Vraag1

1. Wat gebeurt er als er een betalingsregeling is opgelegd door de rechter, maar deze niet correct wordt nagekomen door de schuldenaar?
2. Waarover moeten partijen zich uitlaten, gelet op de laatste zin van het artikellid?

1. Aan het artikellid moet worden toegevoegd dat de rechter een betalingsregeling in een vonnis vastlegt. Het vonnis moet bepalen dat als de regeling niet wordt nagekomen door de schuldeiser, de betalingsregeling komt te vervallen. Het vonnis moet verder uitvoerbaar bij voorraad worden verklaard voor wat betreft de betalingstermijnen én de volledige vordering voor het geval de regeling niet correct wordt nagekomen. Van een schuldeiser kan niet worden gevergd dat deze nogmaals alle kosten moet maken om weer een nieuw vonnis te halen voor dezelfde vordering.

2. In de laatste zin staat dat partijen zich vooraf moeten kunnen uitlaten over de regeling. Dit impliceert dat de rechter in een tussenvonnis of in een proces-verbaal van een zitting een concept regeling voorstelt. De huidige tekst van het wetsvoorstel is daartoe te weinig concreet. De tekst van het wetsvoorstel zou immers ook zo gelezen kunnen worden dat partijen zich kunnen uitlaten over een betalingsregeling an sich (zonder de inhoud van de voorgenomen betalingsregeling te kennen). Dit lijkt me inefficient. Immers, de vraag of een regeling gewenst en uitvoerbaar is, zal afhangen van de inhoud van de regeling.

Tot slot lees ik niets over de wijze waarop om moet worden gegaan met de kosten die de schuldeiser heeft moeten maken om zijn vordering te incasseren. Het gaat dan om incassokosten of kosten van een jurist of advocaat. Hiervoor wordt in een incassoprocedure normaal gesproken een forfaitair bedrag toegekend. Verder komt de schuldeiser een kostenveroordeling toe als de procedure zou resulteren in een toewijzend vonnis. Bovendien komt de schuldeiser vaak (wettelijke) rente toe. Ik zou menen dat de betalingsregeling ook zou moeten voorzien in deze nevenvorderingen.