Besluit ten behoeve van de bestrijding van rundveeziekte IBR

Reactie

Vraag1

Stille ramp voor semi-vrije runderen in de natuurgebieden, werkt dierenmishandeling in de hand (vangen, klem zetten, prikken).

Wanneer deze verplichting in gaat moeten alle dieren die nu niet meedoen met de IBR gezondheidsstatus in NL gevangen worden om bloed af te nemen. Voor reguliere veehouders geen onoverkomelijke probleem, voor veehouders van (semi-) wilde runderen in natuurgebieden is dit anders.
Deze dieren worden alleen gevangen indien strikt noodzakelijk en dan vaak nog in kleine familiegroepjes. Met deze regeling wordt verplicht om alle runderen binnen een kort tijdsbestek (maximaal 8 weken) te vangen, wachten op een dierenarts klem zetten, bloed tappen uit de staart (dus vast houden en prikken) en weer los laten.

Er zijn ook enkele alternatieven bedacht maar deze zijn vergelijkbaar en uiteindelijk is het de bedoeling dat al deze runderen toch IBR vrij worden.

Dit is voor deze runderen zeer stressvol, met risico op allerlei verwondingen omdat ze van de stress proberen uit te breken.

Dit vangen leidt ook tot grote onrust binnen de kuddes waardoor er extra gevaar ontstaat voor het publiek.

IBR is geen dodelijke ziekte, het veroorzaakt (tijdelijk) een wat lagere productie. Er bestaat nu al een soortgelijke mogelijkheid voor productie bedrijven om hier op te monitoren en de vrij-status te behalen.

Waar dit in essentie om gaat is het makkelijker maken om het voor de export makkelijker te maken dieren te transporteren naar landen die ook als land de IBR vrije status hebben.

Het is dus in essentie het verschuiven van het exportprobleem (die dieren moeten nu 28 dagen in quarantaine voor ze op transport mogen) naar de semi-wild levende runderen, het lost geen probleem op maar creëert een nieuw probleem bij andere veehouders en met name bij andere runderen die het totaal niet gewend zijn om in handen te komen.