Regeling aanvraag- en veilingprocedure digitale radio-omroep DAB+ laag 6

Reactie

Vraag1

4) In de regeling is een vergunningsduur opgenomen van 6 jaar, dat is zeer apart aangezien de
landelijke radiostations recent zijn vergund voor 12 jaar. Daarbij opnieuw: het kan investerings technisch simpelweg niet uit. Door de stapeling van eisen is geen business model meer te maken.

5) Kenmerken: in de regeling is in de toelichting onder 1.4 de navolgende tekst opgenomen: 'De
definitieve laag 6 is bedoeld om een vergelijkbare kwaliteit te realiseren als in de overige lagen voor
digitale radio.

Dat betekent dat er vergelijkbare veldsterkte eisen gelden en dat het DAB+
signaal met een vergelijkbare technische ontvangstkwaliteit uitgezonden kan
worden.'

Hier dienen twee kanttekeningen bij te worden gemaakt:
a) De verzwaring leidt niet tot de gewenste uitkomst: de indoordekking zal nog steeds niet aan de
norm komen.

b) Met 18 signalen in een allotment (nu 12) wordt enorm ingeleverd op de luisterkwaliteit.
Met andere woorden: er kan beslist niet gesproken worden van vergelijkbare kwaliteit. Is dan
inderdaad de bedoeling dan zal nog het nodige onderzoek moeten plaatsvinden en dient de norm
van 18 signalen per allotment onverwijld te worden teruggebracht tot 12.

6) Bij onderdeel 2 wordt de keuze voor een veiling gemotiveerd. Deze keuze is gebaseerd op een
gepercipieerde schaarste. Deze schaarste is niet aangetoond, integendeel: de stelling dat er geen
schaarste is ligt meer voor de hand.

7) Bij de aanvraagprocedure, onderdeel 3 van de toelichting, wordt aangegeven dat hoe dan ook een
bedrag van 5000 euro gestort dient te worden. Er is geen enkele reden dat dit leidt tot een goede
verdeling. Sterker: er is geen enkel station dat dit bedrag uit de eigen operationele liquide middelen
kan fourneren. Laat staan voor 2 of 3 of meer allotments. Als het bedrag al een drempel moet
opwerpen dan is het zeker niet van toepassing voor meer allotments, daar is geen logica te vinden.
Het is met andere woorden een discriminerende factor die bovenop de stapeling van andere zaken
komt en effectief leidt tot het aanzienlijk verminderen van de belangstelling.

Gezien het bovenstaande kunnen we concluderen dat er zoveel elementen zijn in de conceptregeling
die contraproductief zijn dat deze terug dient te gaan naar de tekentafel. Het zou daarbij verstandig
zijn op korte termijn de problematiek goed te inventariseren VANUIT HET OOGPUNT VAN DE
GEBRUIKER/VERGUNNINGHOUDER.