Regeling 3e tranche lokale aanpak NIP

Reactie

Vraag1

Versoepeling: eens en prettig. Voorstel: verdere versoepeling.

Minimumeis voor het aantal te isoleren woningen loslaten of verlagen
Gemeenten zijn verplicht een minimum aantal woningen te isoleren om in aanmerking te komen voor het toegekende budget. Dit creëert een spanningsveld:
Het ondersteunen van huishoudens met zeer slecht geïsoleerde woningen of woningen met een zeer lage WOZ-waarde vereist vaak hogere subsidies per woning.
Door extra middelen te besteden aan deze schrijnende gevallen, blijft er minder budget over om huishoudens met iets meer financiële ruimte te ondersteunen.
Deze beperking zet druk op gemeenten om prioriteit te geven aan het behalen van aantallen, wat kan leiden tot een onevenwichtige verdeling van middelen of het niet bereiken van de huishoudens die intensievere hulp nodig hebben om mee te kunnen in de energietransitie.

Argumenten voor het loslaten van de minimumeis
Impact boven kwantiteit
Het loslaten van de minimumeis voor het aantal geïsoleerde woningen geeft gemeenten de ruimte om schrijnende gevallen met hoge isolatiekosten prioriteit te geven en meer te subsidiëren/aanvullende ondersteunende hulp bij instanties in te kopen. Dit resulteert in een grotere impact, zowel op het gebied van energiebesparing als op het terugdringen van energiearmoede.

Evenwichtige ondersteuning
Zonder de strikte minimumeis kunnen gemeenten een evenwichtige balans vinden tussen het ondersteunen van huishoudens met hoge kosten per woning en het bereiken van een breed scala aan huishoudens met minder acute noden.

Voorstel voor aanpassingen
Afschaffen of verlagen van de minimumeis voor het aantal geïsoleerde woningen
Gemeenten krijgen de ruimte om prioriteiten te stellen op basis van impact (zoals energiebesparing of CO2-reductie) in plaats van het aantal woningen.

Invoering van een impactfonds
Stel een aanvullend fonds in waarmee gemeenten huishoudens met hoge isolatiekosten disproportioneel kunnen ondersteunen. Dit fonds kan worden gebruikt voor woningen met een laag energielabel of huishoudens met zeer beperkte financiële middelen.

Deze aanpassingen zorgen ervoor dat de middelen doelmatiger worden ingezet en dat gemeenten meer flexibiliteit hebben om maatwerk te leveren, terwijl ze tegelijkertijd bijdragen aan de landelijke doelstellingen voor energiebesparing en CO2-reductie.