Regelingen gedwongen zorg

Reactie

Vraag1

Ik ben van mening dat zorgorganisaties een heel goede visie en werkprocedures moeten beschrijven ten aanzien van het inzetten van onvrijwillige zorg.
De IGJ kan dan als controlerende/handhavende partij haar rol vervullen door in gesprek te gaan met verschillende partijen binnen een organisatie om te controleren of wij ook daadwerkelijk doen wat we in onze visie en procedures beschreven hebben.
Gesprekspartners voor de IGJ kunnen dan zijn: vertegenwoordigers/eerste contactpersonen, cliëntenraden en natuurlijk ook de professionals op de werkvloer. Tevens kunnen zij tijdens dit werkbezoek in de dossiers kijken of om te kijken of een en ander ook helder en zorgvuldig beschreven staat.
Volgens mij is de cirkel dan al rond. Toch?
"Horen, proeven, ruiken en voelen" zoals Marian Kaljouw het onlangs zo mooi verwoordde toen ze bij ons op werkbezoek was, "dan weet je of het goed zit".

Bovenstaande werkwijze bespaart de professionals veel administratieve rompslomp. Kijk bijvoorbeeld naar de vraag “geef een analyse en een verklaring waarom je deze periode meer onvrijwillige zorg hebt ingezet dan in de vorige periode”. Waarom en hoe moet je dat allemaal gaan uitleggen, als je alles wat je gedaan hebt reeds prima onderbouwd hebt en vastgelegd in de betreffende dossiers? Dat komt toch gewoon door de steeds wisselende dynamiek op de afdeling, de unieke situaties die er steeds zijn en steeds veranderen, mede door de snelle wisselingen in de patientenpopulaties op de afdelingen. Het is dan toch vreemd om dit soort vragen te gaan stellen?

Met zoveel gebrek aan zorgmedewerkers en de wetenschap dat het tekort alleen nog maar verder zal toenemen, kun je beter regelen dat deze zorgprofessionals daadwerkelijk zoveel mogelijk bezig zijn met het bieden van zorg.
Is het dan niet wijzer dat de IGJ meer mensen aanneemt om werkbezoeken af te leggen en zo bijdraagt aan 'leefbaarheid' in de zorg?