Wmo 2015: Wetsvoorstel resultaatgericht beschikken en vereenvoudigen geschilbeslechting

Reactie

Naam	AATM Brouns
Plaats	Roermond
Datum	27 januari 2020

Vraag1

In het wetsvoorstel is bepaald dat bij een beschikking met resultaatbeschrijving altijd een ondersteuningsplan wordt opgesteld. Het ondersteuningsplan maakt deel uit van de beschikking met resultaatbeschrijving.
Vindt u het wenselijk om ook bij een beschikking met een tijdsduurbeschrijving een ondersteuningsplan verplicht te stellen? Zo ja, welke redenen heeft u daarvoor?

Tijdsduur is niet alleen gewenst, maar ook noodzakelijk. Immers over frequentie en activiteiten is de cliënt het met de aanbieder het wel vaak eens, maar niet over de tijdsduur. De aanbieder heeft bedrijfseconomische belangen om zo efficiënt (lees: goedkoop) mogelijk te werken en de cliënt wil maximale kwaliteit. Zonder structureel onderzoek door de gemeente naar de manier (en de tijd) die aan hulp wordt verleend heeft de gemeente geen zicht hierop. Als het college niet over de tijdsduur besluit, verlegt het college deze discussie/conflict over wat een schone woning is naar de cliënt zelf en de aanbieder. De gemeenten reageren nu veelal alleen op klachten achteraf van cliënten. En dan is het leed al geschied.
Deze onzekerheid wegnemen is een verantwoordelijkheid van de gemeente. De gemeente kan deze verantwoordelijkheid beter niet doorschuiven naar van elkaar afhankelijke partijen. Bovendien wil of kan de cliënt en uitvoerende hulpverlener deze discussie praktisch niet aangaan en voelt zich ook (te) afhankelijk, soms te oud en soms te ziek om aan te dringen en te onderhandelen over meer tijd voor de hulpverlening.

Vraag2

Via het wetsvoorstel wordt geregeld dat geschillen over de uitvoering van maatwerkvoorzieningen in eerste instantie bij de gemeente kunnen worden aangekaart. Het gaat dan om alle typen maatwerkvoorzieningen: diensten, hulpmiddelen, woningaanpassingen een andere maatregelen. Is dit praktisch uitvoerbaar? Zo nee, waarom niet?

Principieel moet het college m.i. de onzekerheid wegnemen door ook over tijdsindicatie een besluit te nemen. Dit is is dan ook direct einde discussie voor cliënt en hulpverlener. Dus vooraf regelen en niet achteraf als er al een klacht of bezwaarprocedure is. Slecht idee dus. Bovendien, hoe zou een klacht behandelaar /commissie of een bezwaarcommissie (achteraf en met terugwerkende kracht) praktisch moeten controleren of is voldaan en/of nu wordt voldaan aan een resultaatsbesluit waarin een een schoon en leefbaar huis wordt beloofd? Bovendien zijn 'schoon'' en 'leefbaar' immers vage normen en open begrippen? Dit biedt geen oplossing voor de concrete invulling om deze begrippen concreet in te vullen: de cliënt met zijn /haar hulpverlener? De gemeente moet hier immers regie en duidelijkheid (rechtszekerheid) bieden, ook over deze begrippen, en niet de cliënt zelf (of medewerker die zijn hulp verleent.

Vraag3

Zijn er andere punten in het wetsvoorstel die naar uw mening aandacht behoeven of die het ontwerp kunnen versterken?

Waar eindigt een klacht en begint het bezwaar als een cliënt niet tevreden is over de besteedde tijd aan het krijgen van een schoon en leefbaar huis? Eigenlijk is er dan meer behoefte bij de gemeente aan een permanent beschikbare mediator, in plaats van een klachten- en bezwaarcommissie! Of gewoon een concrete invulling van beleid voor de uitvoerende medewerkers!
Deze reactie is geschreven op persoonlijke titel.