Subsidieregeling Waterstof in Mobiliteit

Reactie

Vraag1

Michael Liebreich heeft met zijn “Waterstofladder” een prima poging gedaan om aan te geven waar schaarse (groene!) waterstof het beste ingezet kan worden. Voor “long distance trucks and coaches” is het misschien nog te overwegen, maar voor “H2 Fuel-cell cars” is het volstrekt onzinnig om het zelfs maar te overwegen.

Een aantal jaren geleden is door de Rijksdienst Voor Ondernemend Nederland (RVO.NL) in een “Brandstofprijsvergelijking”, op een rij gezet wat de energiekosten per 100 kilometer zijn voor verschillende energiedragers. De site wordt nog steeds bijgehouden. Kijk en u zult in één oogopslag zien waarom mobiliteit op waterstof maar niet van de grond komt: rijden op (grijze!) waterstof is peperduur! U kunt er ook zien waarom ik al jaren op het goedkoopste van de twee groene alternatieven rijd…. Auto’s en vrachtauto’s die op LNG/CNG rijden bestaan al en een netwerk van tankstations is in grote delen van Europa ook al voorhanden.

Voldoende productie van de groene varianten van elektriciteit, waterstof en (methaan)gas is de grootste uitdaging. De “combinatie patstelling en hoge onrendabele top”, die in het “Beleidskompas subsidieregeling zero emissie mobiliteit” (zie relevante documenten) wordt gesignaleerd, komt in beeld zodra er voldoende groene waterstof tegen acceptabele prijzen kan worden geproduceerd. Laten we daar aan werken.

In “Elektrificatie en vraagprofiel” van CE-Delft voor netbeheerder Tennet, kunt u in paragraaf 5.5 “Feedstock industrie (waterstof uit elektrolyse)” in twee bladzijden lezen hoeveel elektriciteit er nodig is om de (groene) waterstof te maken die nu al jaarlijks nodig is om de huidige behoefte aan waterstof in de industrie te dekken. Het gaat dan om de sectoren die Liebreich als “unavoidable” kwalificeert…. Voorlopig zullen we onze handen vol hebben aan het realiseren van de productie van die waterstof.

Ik vrees dat de subsidieregeling weggegooid geld is.