Besluit integrale suïcidepreventie

Reactie

Vraag1

Ik heb jarenlang vrijwilligerswerk gedaan met kwetsbare mensen en ik heb zelf een aantal vrienden en familieleden aan zelfmoord verloren (ik gebruik hier met opzet het Germaanse woord zelfmoord en niet het Romaanse woord suïcide omdat dit doorgaans de meeste gebruikelijke term is in de Nederlandse samenleving). Het probleem met zelfmoordpreventie in Nederland is dezelfde probleem die wij ook hebben met verwarde mensen, er wordt weinig gedaan en vrienden en familieleden (de mensen die waarschijnlijk deze signalen wél zien) kunnen niets doen. Toen mijn oud-oom de eerste fasen van schizofrenie ervaarde kon ik hem niet aanmelden bij de psychiatrie of de huisarts, dat kon hij alleen zelf, hulp kwam pas nadat hij naakt op straat mensen en auto's was aan het aanvallen en zijn zoon en schoondochter had overmacht. Zelfmoord is een ander maar gelijkwaardig probleem, zij die hulp zoeken zoeken geen hulp van gezichtloze bureaucratische diensten, maar vaak van hun vrienden, familieleden, en "buddy's" waarmee zij dingen delen. Deze gezichtloze bureaucratiën willen niet met kenissen praten vanwege strikte privacywetgeving. Verder moet er een speciale zelfmoordpreventie team voor mannen komen, mannen en jongens zijn disproportioneel het slachtoffer van zelfmoord.

Ik stel niet voor dat anderen toegang moeten krijgen tot de gegevens van hun familieleden, maar dat er vaker juist naar naasten wordt geluisterd naar signalen en dat deze naasten wordt geleerd om hulp aan te bieden.

Verder zouden er vaker gegevens moeten worden gedeeld onderling tussen instanties, de creatie van een digitaal punt voor zelfmoordsignalering komen waarbij huisartsen, psychiaters, en relevante organen informatie en signaleringen kunnen delen. De overheid moet vaker komen met bemiddeling na traumatische ervaringen en het verlies van inkomen of andere dingen die statistisch vaak gevolgd worden met zelfmoord, bij mannen is dit bijvoorbeeld vaak een echtscheiding of het verlies van ouders en/of kinderen.