Wetsvoorstel strafbaarstelling verheerlijken van terrorisme en openbare steunbetuiging aan terroristische organisaties

Reactie

Vraag1

Zienswijze: “De wet die vrijheid moet beschermen, kan haar ook verstikken”

Het nieuwe wetsvoorstel tegen “verheerlijking van terrorisme” klinkt nobel: drie jaar cel voor loven, verspreiden of openlijk steunen van terroristische daden of organisaties. Wie wil daar nou tegen zijn? Het probleem: de definitie is zo breed dat het schuurt met de kern van de democratie.

PAX waarschuwt terecht dat zo’n vaag geformuleerde wet ruimte laat voor politieke vervolging. Activisten, journalisten, onderzoekers en demonstranten kunnen straks het mikpunt worden. Vooral mensen met een islamitische achtergrond lopen risico. Het gevolg: zelfcensuur, minder debat, en minder ruimte om juist die maatschappelijke spanningen te bespreken die extremisme voeden.

We verdedigen vrijheid tot het moment dat ze oncomfortabel wordt, en dan grijpen we in. Maar wie bepaalt straks wat ‘verheerlijking’ is? Een vlammend opiniestuk? Een kritische reportage? Solidariteit met slachtoffers die toevallig aan de verkeerde kant van de definities staan? Als de interpretatie in handen komt van politieke opportunisten, wordt de wet een wapen.

Democratische veerkracht zit juist in het verdragen van scherpe meningen, felle discussies en ongemakkelijke waarheden. Deze wet zet een precedent: veiligheid boven vrijheid. Begrijpelijk, maar gevaarlijk. Want zonder scherpe waarborgen kan terrorismebestrijding zelf een bedreiging worden voor de open samenleving.

Zoals PAX zegt: het is juridisch én moreel problematisch. Het bestrijdt niet alleen extremisten, maar mogelijk ook de zuurstof van onze democratie: het vrije woord. En een democratie die zijn tegenmacht smoort, is als een lijfwacht die zijn cliënt in een wurggreep houdt.

Kortom: wetgever, kijk verder dan de reflex tot inperken. Bescherm ons tegen terrorisme, ja — maar laat de democratie niet sneuvelen onder het mom van veiligheid.