Wetsvoorstel strafbaarstelling verheerlijken van terrorisme en openbare steunbetuiging aan terroristische organisaties

Reactie

Vraag1

Het bestrijden van terrorisme is essentieel. Maar dit wetsvoorstel roept serieuze zorgen op over proportionaliteit, noodzaak en impact op de vrijheid van meningsuiting.

De huidige wetgeving biedt voldoende mogelijkheden om terrorisme, opruiing en haatzaaien strafrechtelijk aan te pakken.
Het is onduidelijk welke onvolledigheid dit voorstel afdekt. Daardoor ontstaat het risico dat uitingen zonder oproep tot geweld of daadwerkelijke dreiging toch strafbaar worden.

De termen “verheerlijken” en “steunbetuiging” zijn vaag en open voor subjectieve interpretatie. Dit schept rechtsonzekerheid en maakt het mogelijk dat kritische, politieke of activistische uitingen – bijvoorbeeld solidariteit met onderdrukte volkeren – ten onrechte als strafbaar worden gezien.
Juist in een democratische rechtsstaat moeten ook ongemakkelijke of provocerende meningen kunnen klinken, zolang zij geen geweld aanmoedigen.

Bovendien is het risico op selectieve toepassing reëel. Groepen die al onder verhoogd toezicht staan, zoals moslimgemeenschappen of activistische bewegingen, kunnen hierdoor sneller worden vervolgd op basis van hun uitingen. Dat vergroot maatschappelijke ongelijkheid en zal het vertrouwen in de rechtsstaat ondermijnen.

Vrijheid van meningsuiting is een grondrecht. Het strafrecht zou pas ingezet mogen worden wanneer andere middelen tekortschieten, niet als middel om vage of onwelgevallige uitingen te onderdrukken. Dit wetsvoorstel dreigt de grenzen van dat recht onnodig op te rekken en de democratie te beperken.

Ik roep daarom dringend op om dit wetsvoorstel niet in te dienen. Laat ons niet tot een autoritaire staat afzakken!

De geschiedenis is duidelijk waarom dit wetsvoorstel er niet moet komen:

Menachem Begin was in het begin van de jaren '40 van de vorige eeuw een Joodse terrorist die aanslagen pleegde met vele doden tot gevolg.
Het ANC bestond uit terroristen die de Apartheid bestreden en overwonnen.
Twee groeperingen, twee soorten terrorisme. En het is altijd de op dat moment machtigste partij die de andere tot terrorist verklaart.

Door nu met een antiterrorismewet een gerechtvaardigde strijd tegen onrecht strafrechtelijk vervolgbaar te maken verklaart een overheid zich op zijn minst onwillig om dit onrecht te keren, als er al geen sprake is van passieve of actieve steun aan de juist te bestrijden onrechtpleger.
Een overheid die aantoonbaar laakbaar handelt roept op tot gerechtvaardigd verzet.