Wetsvoorstel strafbaarstelling verheerlijken van terrorisme en openbare steunbetuiging aan terroristische organisaties

Reactie

Vraag1

Het is welbekend dat vage juridische normen, waar dit voorstel bol van staat, vatbaar zijn voor misbruik door de autoriteiten die de strafbepalingen moeten handhaven, zo niet door de politiek voor publiek scoren.

Sowieso is het uitkijken met het strafbaar stellen van bepaalde uitingen. Ik meen dat de uitingen die met dit voorstel strafbaar gesteld zouden moeten worden, eigenlijk al strafbaar zijn, bijvoorbeeld onder het verbod op opruiing en het verbod op aanzetten tot haat of geweld. Het voorstel is dan dus overbodig, en een goede wetgever gaat in zo'n situatie niet over tot het invoeren van nog meer regels.

Dit voorstel is al een tijd oud; ik kan me niet aan de indruk onttrekken dat dit voorstel niet per se tot doel heeft om werkelijk een veiliger samenleving te bewerkstelligen waarin we terrorisme afkeuren. Terrorisme keuren we namelijk al ten zeerste af en, als gezegd, als iemand terroristisch geweld verheerlijkt, zal dat mogelijk al onder bestaande strafbaarstellingen kunnen vallen. Het lijkt er daarom op dat dit voorstel er onder meer toe dient schijnveiligheid te creëren doordat de strafbaarstelling de indruk kan wekken dat er in het vervolg harder tegen terrorisme en steun daaraan wordt opgetreden; dat is nog maar de vraag. Hoe is dit te handhaven? Wie bepaalt wat 'terreur' is? Is dat niet vatbaar voor, opnieuw, politieke inmenging?

Daarbij: wordt er met deze strafbaarstelling echt (impliciet) tegen terrorisme en verheerlijking daarvan opgetreden, of is het de bedoeling dat er harder kan worden opgetreden tegen personen die onwelgevallige, maar tot op heden niet-strafbare, meningen uiten? Mijn, wellicht cynische, wellicht realistische, verwachting is dat hier een middel in het leven wordt geroepen om de demonstratievrijheid en vrijheid van meningsuiting verder mee te beperken. Dat moet je niet willen; het effect dat van deze wet uitgaat is 'chilling' voor de vrije meningsvorming en -uiting, terwijl we daar juist meer van nodig hebben om de autocratische trend wereldwijd te keren.

Bovendien, ten slotte terugkomend op de vage normstelling: dit is geen goede wetgeving. De rechtszekerheid is niet gebaat bij vage normstellingen, die weliswaar soms onontkoombaar zijn, maar zeker in een repressief middel als deze wet is het juist wél nodig om duidelijke normen te formuleren en weg te blijven van vaagheden.

Onwenselijk om deze wet door te voeren!