Wetsvoorstel strafbaarstelling verheerlijken van terrorisme en openbare steunbetuiging aan terroristische organisaties

Reactie

Vraag1

Het wetsvoorstel om het verheerlijken van terrorisme en het betuigen van steun aan terroristische organisaties strafbaar te stellen, klinkt daadkrachtig, maar is in de kern problematisch. De intentie – het tegengaan van radicalisering en geweld – is begrijpelijk. Maar dit voorstel schiet zijn doel voorbij en raakt aan iets fundamentelers: de vrijheid van meningsuiting.

Begrippen als “verheerlijking” en “steunbetuiging” zijn vaag en rekbaar. Dat maakt de deur open voor willekeurige toepassing, zeker in politiek beladen kwesties. Wat als een activist steun uitspreekt voor een bevrijdingsbeweging die door anderen als terroristisch wordt bestempeld? Of als een journalist kritisch schrijft over de rol van het Westen in een conflictgebied? Met deze wet hangt hen in principe strafvervolging boven het hoofd.

Juist in een democratische rechtsstaat moet het mogelijk blijven om scherpe, ongemakkelijke of impopulaire meningen te uiten – zolang ze niet aanzetten tot geweld of haat. Daar voorziet het huidige strafrecht al in. Extra wetgeving is overbodig en schept alleen juridische grijze gebieden die gebruikt kunnen worden om afwijkende stemmen de mond te snoeren.

Daarmee ondermijnt deze wet precies datgene wat ze zegt te willen beschermen: de open samenleving. In plaats van extremisme tegen te gaan, loopt Nederland hiermee het risico om activisme, solidariteit of journalistiek tot verdacht gedrag te maken. Dat is niet alleen disproportioneel, het is ook een glijdende schaal richting repressie.

De rechtsstaat hoort stevig te staan – niet door meer strafrecht, maar door heldere grenzen, democratische controle en ruimte voor debat. Niet door angst voor woorden, maar door vertrouwen in principes.