Wetsvoorstel strafbaarstelling verheerlijken van terrorisme en openbare steunbetuiging aan terroristische organisaties

Reactie

Vraag1

Dit wetsvoorstel vormt een ernstige bedreiging voor de fundamenten van onze democratische rechtsstaat en de vrijheid van meningsuiting. Vrijheid van meningsuiting is geen luxe, maar een basisvoorwaarde voor een open samenleving waarin burgers vrijelijk ideeën, overtuigingen en standpunten kunnen uitwisselen — ook als die controversieel, schokkend of impopulair zijn.

Door het strafbaar stellen van “verheerlijken” of “openbaar steun betuigen” aan terrorisme, schuift de overheid gevaarlijk op richting het criminaliseren van meningen in plaats van daden. Deze vage en subjectieve begrippen maken het risico reëel dat politieke uitingen, journalistieke analyses, kunst, satire of zelfs solidariteitsverklaringen in crisissituaties onder het mom van “verheerlijking” worden vervolgd.

Een fundamentele vraag blijft onbeantwoord: wie bepaalt wat ‘terrorisme’ is en wie een ‘terroristische organisatie’ vormt? In de praktijk is die definitie vaak politiek geladen en kan zij veranderen met de politieke wind. Groeperingen die vandaag als verzetsbeweging worden gezien, kunnen morgen tot “terroristen” worden verklaard — of omgekeerd. Het overlaten van die macht aan de zittende regering of een kleine groep ambtenaren creëert een gevaarlijk precedent waarbij politieke oppositie, activisme of buitenlandse solidariteit eenvoudig tot misdaad kan worden verklaard.

Democratie vraagt om bescherming van de vrijheid van meningsuiting, juist daar waar die vrijheid onder druk staat. Dit wetsvoorstel ondermijnt die bescherming door de grenzen van het strafrecht te verleggen naar het terrein van meningen en overtuigingen. Het opent de deur naar willekeur, politieke repressie en zelfcensuur — precies de instrumenten die in onvrije samenlevingen worden gebruikt om afwijkende stemmen het zwijgen op te leggen.

Een rechtstaat bestrijdt geweld en terrorisme effectief door middel van bestaande strafbepalingen tegen daadwerkelijke gewelddaden, voorbereiding en materiële ondersteuning — niet door meningen strafbaar te stellen.

Conclusie: dit wetsvoorstel is een glijdende schaal richting een staat waarin politieke macht bepaalt welke meningen zijn toegestaan. Het is daarmee niet alleen een aanval op de vrijheid van meningsuiting, maar op de kern van onze democratie zelf.