Wetsvoorstel strafbaarstelling verheerlijken van terrorisme en openbare steunbetuiging aan terroristische organisaties

Reactie

Vraag1

Ik heb sterke bezwaren tegen dit wetsvoorstel:

Vrijheid van meningsuiting weegt zwaarder – De overheid bepaalt zelf welke organisaties ‘terroristisch’ zijn, vaak politiek gekleurd. PVV-retoriek wordt niet zo aangemerkt, terwijl islamitische bewegingen dat wel worden. Dit schept willekeur en een gevaarlijk precedent voor toekomstige regeringen om steeds meer meningen te verbieden. Vrijheid geldt juist voor onpopulaire standpunten.

Probleem is relatief klein – AIVD schat ca. 500 mensen in de jihadistische beweging; NCTV spreekt over slechts enkele honderden jongeren actief in extremistische online milieus. Er is geen massabeweging zichtbaar in het straatbeeld. De wet is disproportioneel voor zo’n beperkte groep.

Bestaande wetgeving volstaat – Het aanzetten tot geweld is al strafbaar (art. 132 Sr). De nieuwe wet criminaliseert ook uitingen zonder directe oproep tot geweld, wat vooral meningsvrijheid aantast in plaats van veiligheid te vergroten.

Risico op politieke bias – Solidariteit met islamitische bewegingen zoals Palestijns verzet zal eerder bestraft worden dan extreemrechtse of ultranationalistische retoriek, die vaak buiten schot blijft. In andere landen is vergelijkbare wetgeving gebruikt om politieke tegenstanders monddood te maken.

Slippery slope – Wat nu als ‘terrorisme’ geldt, kan later ook op andere politieke uitingen worden toegepast. Als meningen zonder oproep tot geweld strafbaar worden, is de drempel voor bredere censuur snel genomen.

Selectieve focus – De nadruk ligt vaak op jihadisme, terwijl extreemrechtse haatzaaiers, waaronder politici en mediakanalen, vrijuit gaan omdat zij niet als ‘terroristisch’ worden aangemerkt. Dit ondermijnt de geloofwaardigheid van de wet en versterkt de indruk van discriminatie.

Bijlage