Wetsvoorstel strafbaarstelling verheerlijken van terrorisme en openbare steunbetuiging aan terroristische organisaties

Reactie

Vraag1

Begrippen als “verheerlijken” en “steun betuigen” zijn breed en vaag geformuleerd. Wat precies onder “verheerlijken” valt, wordt niet nader afgebakend. Daarmee ontstaat het risico op willekeur en juridische onzekerheid. Dit kan leiden tot ongelijk gebruik van de wet, waarbij mensen op basis van hun achtergrond, overtuiging of politieke expressie eerder onder vuur komen te liggen.
Hoewel vrijheid van meningsuiting niet absoluut is, is het een fundamenteel recht in een democratische rechtsstaat. Deze wet kan tot gevold hebben dat mensen zichzelf gaan censureren uit angst voor vervolging, ook als hun uitingen in een grijs gebied vallen of bedoeld zijn als kritiek op staatsoptreden of buitenlandse conflicten.
Bijvoorbeeld: is het verboden een kritisch artikel te delen over de situatie in Gaza of Koerdistan, als daarin een groepering wordt genoemd die door Nederland als terroristisch wordt aangemerkt, maar die in andere contexten als verzetsbeweging wordt gezien?
De ervaring leert dat terrorismebestrijdingswetgeving vaak disproportioneel uitpakt voor mensen met een migratieachtergrond, met name moslims. Dat ondermijnt het vertrouwen in de overheid en werkt maatschappelijke polarisatie in de hand. Bovendien kan het juist radicalisering in de hand werken in plaats van deze te voorkomen.
Het verheerlijken of aanzetten tot geweld is in Nederland al op meerdere manieren strafbaar, bijvoorbeeld via artikelen over opruiing of deelneming aan een criminele organisatie. Dit voorstel introduceert een nieuwe laag van strafbaarheid die deels overlapt met bestaande wetten, wat vragen oproept over de noodzaak en effectiviteit ervan.
Het verheerlijken van geweld en het oproepen tot haat zijn ernstig. Maar de oplossing ligt niet in brede, potentieel misbruikgevoelige wetgeving die de kern van onze democratische rechtsstaat aantast.
In een vrije samenleving moeten we juist voorzichtig zijn met wetten die de grenzen van het toelaatbare zo vaag trekken dat ze de vrijheid van expressie en politieke meningsvorming in gevaar brengen.