Tijdelijk besluit zelfstandige bevoegdheid mondhygiënist

Reactie

Naam S ten Hoopen
Plaats Arnhem
Datum 30 september 2016

Vraag1

Met deze amvb wordt een vijfjarig experiment gestart waarbij door taakherschikking de mondhygiënist de bevoegdheid krijgt bepaalde voorbehouden handelingen nu ook zelfstandig te verrichten.

Bent u van mening dat de voorgestelde amvb een adequate manier is om tot verdere taakherschikking binnen de mondzorg te komen?
Mondhygiënisten maken röntgenfoto’s, zetten verdoving en vervaardigen restauraties. Er veranderd niets aan de manier van werken van mondhygiënist na het invoeren van deze amvb. Waarom voeren we deze maatregel in?
De voorgestelde amvb is naar mijn mening geen adequate manier om tot verdere taakherschikking te komen. Het is de vraag of verdere taakherschikking een oplossing is voor het dreigende tekort aan tandheelkundige zorg; momenteel is de taak van tandarts, mondhygiënist en preventie assistente duidelijk. De tandarts heeft de helikopter view en verwijst horizontaal en verticaal. Dit wordt toekomstige tandartsen momenteel geleerd in het curriculum van de opleiding. Wie is na het invoeren van deze amvb de eindverantwoordelijke voor de mondgezondheid van de maatschappij? Als minister Schippers A zegt, dan dient zij ook B te zeggen; met het invoeren van deze amvb stemt zij ook in met het dragen van de volledige verantwoordelijkheid voor de mondgezondheid van de maatschappij. Gezien zij geen 6-jarige tandheelkunde opleiding heeft gevolgd, lijkt het mij verstandiger om af te zien van de amvb.
Graag wil ik met een praktisch voorbeeld toelichten waarom het niet gewenst is om de taak van een eindverantwoordelijke te verdelen over meerdere behandelaren. Op mijn werk in Deventer zie ik regelmatig patiënten die tijdens hun vakantie elders in Europa kroon-en brugwerk en/of implantaten hebben laten plaatsen. Ik ben het eerste aanspreekpunt voor deze patiënten in Nederland. Indien er klachten ontstaan aan de behandelde elementen is uitgebreid onderzoek met eventuele röntgendiagnostiek noodzakelijk om goede zorg te leveren. Uitleg aan de patiënt over de situatie kost tijd en onbegrip bij de patiënt, teleurstelling bij de tandarts en hoge zorgkosten zijn het gevolg. Naast de tijd die we kwijt zijn aan het communiceren met de patiënt bij eventuele klachten, dienen we tijd te investeren in het communiceren van patiëntgegevens tussen mondhygiënist en tandarts. Momenteel verloopt dit goed omdat zorgverleners verplicht zijn om te communiceren; we vormen momenteel één team.
Voor röntgenfoto’s geldt; ‘Wat je niet kent, dat kan je niet herkennen’. De verkregen kennis van een 4-jarige HBO opleiding is niet te vergelijken met een 6-jarige universitaire opleiding.
De oplossing voor het probleem zit hem in de opleidingen; verhoog de capaciteit van beide opleidingen en geeft mondhygiënisten de kans om zich via een verkorte weg bij te scholen tot tandarts.