Besluit toegankelijkheid voor personen met een handicap of chronische ziekte

Reactie

Vraag1

Het lijkt er in de huidige vorm van de bewoordingen van het besluit op dat er alles aan gelegen is dat de beoogde verwachte effecten van de regeling
("Dit conceptbesluit geeft een nadere duiding van de algemene norm van toegankelijkheid, waardoor rechtsonzekerheid weggenomen kan worden. Er ontstaat meer bewustwording over toegankelijkheid in de samenleving" red.) absoluut niet waargemaakt kunnen worden.
Het tegengestelde resultaat lijkt betoogd te worden.

Botweg gezegd is dat best wel slecht.

Bij deze verwoording is het niet echt te stellen dat het over een eis gaat. En als dit de "eis" is zal het niet tot het resultaat leiden dat eigenaren van horecagelegenheden, kantoren e.d. noodzaak zouden zien daadwerkelijk de toegankelijkheid te verbeteren. Laat staan dat dit op redelijke termijn zou zijn.

Het is mijn ervaring dat in de huidige vorm van het beleid - welke situatie met dit besluit dus totaal gelijk zou blijven - de toegankelijkheid volstrekt afhankelijk is van de welwillendheid van anderen. Welwillendheid, dat is een akelige term als je bedenkt dat ik onlangs mijn baan kwijt geraakt ben, omdat ik het gebouw waar mijn (voormalig) werk in gevestigd is niet meer binnen kan. Rolstoeltoegankelijkheid (o.a.) was een stap te ver voor een kantoorgebouw.
Zo is er ook problematiek met het vinden van een tandarts, een apotheek, een sportschool/-vereniging of een toegankelijke woning als <55. Of om gebruik te maken van het openbaar vervoer. Zelfde laken een pak.
Het is te eenvoudig voor de ondernemers e.d. om onder de toegankelijkheid uit te komen.

Dit zijn slechts enkele voorbeelden van de manieren waarop het vrijwel onmogelijk wordt als iemand van de +/- 15% van de Nederlanders die de "personen met een handicap of chronische ziekte" zijn, mee te draaien met de maatschappij.
Deze invulling van de norm houdt deze situatie in stand; er wordt niet gesteld wat de eisen dan zijn waar men aan moet voldoen.
Er moeten juist duidelijke normen komen, zodat er eenduidige en kwalitatief goede eisen voor toegankelijkheid zijn, waaraan getoetst kan worden.

Toegankelijkheid moet de norm zijn, niet de uitzondering.

Het zou erg prettig zijn als de aanpassingen die er zijn voor de hypergezonde mens niet zoveel problemen meer mee hoefde te brengen voor alle anderen.

Vraag2

kusjes terug