Besluit toegankelijkheid voor personen met een handicap of chronische ziekte

Reactie

Vraag1

Geachte lezer,
Hoopvol was ik en velen anderen gestemd toen wij hoorden dat na vele jaren er eindelijk wet werd gemaakt van het VN verdrag aangaande gehandicapten. Hoop kun je ook snel de grond in boren. Het gaat om gelijke rechten, medemenselijkheid, de trots aangaande ons land, enz. Helaas, helaas.
Met deze bewoordingen in de wettekst zal er niet veel gebeuren in de uitvoeringen. Er komt gesteggel over wat weinig kosten inhouden. Er is geen enkele noodzaak op deze manier tot uitvoering van toegankelijkheid voor gehandicapten. Het lijkt op: "zachte heelmeester maken stinkende wonden" maar dan in een andere context.

Helaas krijb ik het idee van "dit is een lachertje". Nemen wij gehandicapten nu serieus of niet. Wat willen wij als Nederland zijnde. Een land van gelijkheid voor iedereen of niet.
Ja, ik begrijp dat als men aangeeft dat het overal moet worden ingevoerd de kosten niet te overzien zijn. Er bestaat echter ook een tussenweg.
In de praktijk zie ik vaak nieuwe gebouwen met een liftdiepte van ca. 160 cm. Indien wij liggend op onze brancard naar binnen willen hebben wij minimaal 180 cm. nodig in schuine stand. recht met hulpverlener 200 cm.
Dit probleem geldt ook voor ambulancemedewerkers.
Kamerleden ga voor een middag zelf eens in een handbewogen of electrischerolstoel door den haag, blijf zitten, ga winkelen, ga naar toilet, ga naar een museum of theater en ervaar dat dit voor 75% haast onmogelijk is. En o ja, neem een regiotaxi tijdens spitsuur met spoed naar de eerste hulp zogenaamd omdat er een familielid is binnengebracht. Na een uurtje of 3 ben je er wel soms zelfs pas na 6 uur als het verder weg is.
Er is nog zoveel te winnen.
Laat ons allen met een handicap niet in de kou staan!
Een iets meer gedurfde stap voorwaarts kan al het verschil maken.
Denk na, wees creatief en niet alleen de rekenmeester.

In het volgende vlak geef ik enkele persoonlijke opmerkingen weer gezien mijn ervaring over de laatste 10 jaar aangaande mijn dochter.

Met vriendelijke groeten,

N.V.A. de Koning

Vraag2

Beste mensen, op 28 december 2016 is het precies 10 jaar geleden dat ik voor mijn dochter Tanika onder de toenmalige WVG hulpmiddelen en vervoer aanvroeg bij onze gemeente Hardenberg. Nu na bijna 10 jaar is er een GPK kaart en een handbewogenrolstoel. Wat zij nodig heeft is er niet.Tegenwerking alom. februari 2007 kon zij niet meer staan of lopen, vanaf 2008 ook niet meer zitten. Het CIZ weigerde voldoende zorg toe te kennen. Nu na 34 keer naar een bezwaarcommissie, een beroep bij de rechtbank, een hoger beroep bij de CRvB of zelfs bij de Raad van State zijn wij NAGENOEG NIETS OPGESCHOTEN. Wij als ouders maken 100 -120 uur per week voor de zorg. Dit gaat 24/7 dag in dag uit door. Wij zijn murw, op. Dit is geen mantelzorg meer! Dit is uitbuiting. Wij kunnen alleen maar concluderen dat er naast rechten ook een gunfactor bij onze instituten bestaat. 18 dagdelen mag de zorg kosten thuis volgens het CIZ dat is de richtlijn van de overheid. Anders kost het teveel. Ik vroeg 69,7 uur per week in 2011. Wat denkt u afgewezen. Laatst hiervoor maar weer bij de CRvB geweest met uitspraak 30 november. Voldoe je niet aan hun criteria dan kun je elke rechtszaak winnen zonder iets te krijgen. Hart van Nederland is een van de weinigen geweest die ons wilde ondersteunen in ons drama. Mijn dochter moet door twee personen verpleegd worden en nog wel horizontaal liggend, vervoer kan alleen liggend per ambulance. Laat staan met het toegewezen regiovervoer in een rolstoelbusje. Valys onmogelijk. Toch wil zij actief meedoen aan onze maatschappij. Zij is creatief, ontwerpt mode, maakt kunst, heeft modeshows, had een filmster met haar kleding op het filmfestival Cannes, heeft een prachtige jurk gemaakt voor lady Gaga, schrijft songteksten etc, etc. Alleen het wordt niet gegund om zelfstandig met de nodige zorg en hulpmiddelen te leven. Focuswoning onmogelijk gemaakt. Zij heeft namelijk toezicht nodig. Op dinsdag 15 november ga ik voor de 35e maal naar de rechtbank. Nu in Zwolle voor hulpmiddelen via de WMO.
Zie eventueel Tanika.nl of stichtingtanika.nl.
De een is mode de ander haar handicap. Het probleem met de politiek was dat wij tot een te kleine groep behoorden om interessant te zijn. Wat betreft vervoer etc. waren wij juist weer te duur voor de samenleving. Er is altijd wat te mekkeren. Ik vraag help mensen in nood.

Onze stichting leus is "Give people quality of live".

Met vriendelijke groeten Arie de Koning