Besluit toegankelijkheid voor personen met een handicap of chronische ziekte

Reactie

Vraag1

Als partner van een mindervalide, word ik keer op keer geconfronteerd met de huidige situatie waarin het voor mindervaliden onmogelijk wordt gemaakt om normaal mee te kunnen doen met de samenleving.

- Wanneer we uit eten willen zal ik eerst de accommodatie moeten checken of het mogelijk is om samen naar binnen te kunnen en/of een sanitair bezoek ook mogelijk is.

- Bij het gebruik van de bus ben ik degene die mijn partner de bus in helpt. Er zijn vriendelijke buschauffeurs die zouden willen helpen, maar ze mogen wettelijk gezien hun stoel niet verlaten en het tillen van de oprij-plaat kan zwaarder zijn dan dat ze van de arbo mogen tillen. (Lang leve Nederlandse wetgeving)

- Het zit er voor zeer veel mindervaliden al niet in om in eigen vervoer te voorzien, en zijn dus toegewezen op openbaar vervoer. Het gegeven dat ongeveer driekwart van de Nederlandse treinstations niet toegankelijk is voor deze doelgroep is al onvoorstelbaar, laat staan of er überhaupt instaphulp aanwezig is.

- Het boeken van een hotel in Nederland is een onderneming op zich. Betaalbare hotels in de stad vallen direct af. Zo word je gedwongen op grotere afstand een hotel te boeken, wat vervolgens het hoofdstuk "openbaar vervoer" weer aanspreekt.

- Als er door een gemeente al aan gedacht wordt om bij straat-renovatie ook te denken aan rolstoel op en afritten, dan zijn ze vaak slordig in uitvoering. (te diep, te steil, uitkomend in diepe plassen, ver van kruispunten aangelegd. Of na schuin omlaag de stoep af te gaan loopt het wegdek direct schuin omhoog, waardoor de hoek niet te maken is omwille van bijvoorbeeld voetsteunen)

Dit zijn enkele voorbeelden van de vele situaties die je bewust maken van hoe ongelijk onze samenleving in elkaar steekt.

Vraag2

Kan het anders? Jazeker!
Uit eigen ervaring: In Frankrijk hebben stads-/regiobussen standaard elektrische liften of schansen. En toen we meemaakten dat deze lift defect was werd er een nieuwe bus geregeld. Half uur vertraging maar wel passende waardige oplossing. Medepassagiers van de bus stoorden zich hier niet aan, ze waren begripvol.

Deze op zichzelf staande ervaring geeft vooral de mentaliteit aan van het personeel van het openbaar vervoer ter plaatse en de medemens in de bus. Iets waar we hier in Nederland ook naartoe zouden moeten werken.

In vergelijking tot andere landen loopt Nederland al extreem achter met het ratificeren van het verdrag, dus er zijn genoeg landen om van te leren. Zoals dit besluit er nu voor ligt, zit er veel te weinig druk achter om een inhaalslag te maken. "Bewustwording" is wellicht een eerste stap, maar met de vervolgstappen kan nu niet gewacht worden. Doorpakken nu! Zonder voldoende druk gaat de horeca, de openbare gelegenheden en het openbaar vervoer echt niets doen. Het hoeft ook niet per se met verplichtingen, het kan ook met belonen van degene die wél de aanpassingen verwezenlijken.

Nederlandse regering wil een samenleving waarin iedereen gelijke kansen heeft: gelijke kansen op werk, een huis, en een waardige plek in de samenleving. Dan is ze ook verplicht de voorzieningen te treffen dat dat mogelijk maakt.