Besluit toegankelijkheid voor personen met een handicap of chronische ziekte

Reactie

Vraag1

Wat ik erg goed vind is het voorleggen van het voorgenomen besluit in dezen. En goede verandering gaat geleidelijk. Dat gezegd hebbend, vind ik hier de toon en strekking dermate vrijblijvend en minimaal dat het in de praktijk neerkomt op toestemming, bijna een oproep, om niets wezenlijks te doen. Dit zal het effect dan ook zijn, vrees ik.
Ik heb een puberzoon. Die hebben ook een eigen agenda en belangen. Hoeveel effect heeft het als ik tegen hem zeg: "ik zou willen dat je dit doet, maar ach, het hoeft niet snel hoor, maar denk er maar vast een beetje over na, en het moet je vooral niet teveel moeite kosten".
Door deze toonzetting - en dat hebben overheid en maatschappelijke partners nu op meerdere terreinen laten zien - legitimeer je partijen om niet in beweging te komen. Dat zal het resultaat de eerste jaren dan ook zijn.
"Een gemiste kans" zou een understatement zijn; het komt neer op het gelegitimeerd traineren van de effectieve implementatie van het VN verdrag. De achtergrond van deze kwalificatie is deze:
Ik heb zojuist in de visuele revalidatiebranche een exploratie gedaan van mogelijkheden voor de inzet van eHealth. Deze doelgroep heeft bij uitstek baat bij meer goede zorg thuis (o.a. i.v.m. de grotere moeite met reizen /mobiliteit). De meeste eHealth platforms zijn echter niet optimaal toegankelijk gemaakt voor deze doelgroep. Daarmee wordt implementatie (waar ideeën genoeg over zijn) in de ZG branche al weer erg veel lastiger. En eHealth is o.a. juist een doelgroep voor mensen met handicap, en wordt door VWS ook van harte gestimuleerd! De ratificatie in juli leek dus goed nieuws. Maar door deze invulling .. niet.
Ander voorbeeld: het taalonderwijs voor Inburgeraars verloopt via partijen die geen aanpassingen doen aan het taalonderwijs, voor visueel beperkte anderstaligen. Hierdoor is dit voor hen niet toegankelijk en worden zij (ongeveer 30.000 visueel beperkte anderstaligen) in feite in de maatschappelijke marge geschoven.
Ik vind "het besluit" dus in de praktijk vooral een legitimatie om voorlopig nog maar even niets wezenlijks te doen. De oproep tot zelfregulatie lijkt op een vorm van geïnstitutionaliseerde naïviteit. Waarom niet een stappenplan uitgezet met duidelijke targets, of de verplichting zoiets per branche op te leveren voor een bepaalde datum? Waarom heeft de ratificatie, na 10 jaar! van dit nobele verdrag niet tot de minimaal benodigde daadkracht geleid... ik vind het erg teleurstellend.