Besluit toegankelijkheid voor personen met een handicap of chronische ziekte

Reactie

Naam (Doof) (Dr. Saar Muller)
Plaats Amsterdam
Datum 5 november 2016

Vraag1

Wat vindt u van de wijze waarop de geleidelijke verwezenlijking van algemene toegankelijkheid en eenvoudige voorzieningen zijn verwoord?
Recht van de sterkste, Vaagheid troef.
Dit is geen maatregel, maar een verzameling vaagheden die op geen enkele wijze recht doet aan het amendement. Er wordt niet duidelijk hoe dit uberhaupt verwezenleking gaat implementeren: het lijkt erop dat gehandicpaten maar weer binnen moeten blijven zitten en alles door anderen (overbelaste mantelzorgers) moeten laten regelen.
De AMVB is primair gericht op en dan met name de doven geheel over het hoofd te zien (zie vraag 2).

Vraag2

xx
De AMVB biedt geen enkel houvast voor de doelgroep.
Artikel 3 zijn 5 deelartikelen om vooral toch geen maatregelen te treffen, en artikel 3.3 is slechts het recht van de sterkste: als de personen met een handicap of chronische ziekte (verre) in de minderheid zijn, zijn maatregelen niet nodig.
De voorbeelden in de toelichting zijn beschamend (deze kosten niets).

De uitvoerbaarheid is nihil: zelfs voor deze goedkope voorbeelden zullen dus procedures gestart moeten worden.

De AMVB had minimaal minium kaders moeten bevatten. Om een voorbeeld te noemen: als er een commerciele of overheidspartij is die wel een voorziening creert, is daarmee deze voorziening de norm.

Een voorbeeld hiervan: Nederland is voor doven en ernstig slechthorenden die niet meer kunnen telefoneren ernstig ontoegankelijk. Interactief contact met instanties/bedrijven (met name de klantenservice) is slechts per telefoon mogelijk. Brieven en mail worden niet beantwoord. KPN teletolk is een (dure, zowel voor de overhied als de gebruiker) voorziening die bovendien door horende partijen niet goed geaccepteerd wordt. Een toenemend aantal commerciele en overheidpartijen biedt wel een alternatief voor de telefoon: een chatfunctie. Echter, bedrijven beperken deze tot de verkoop, en instanties tot de algemene helpdesk, waarna als nog getelefoneerd moet worden. Dit is overduidelijk een voorbeeld waarin kennelijk zonder bezwaar de instanties en bedrijven de chat aan zouden moeten kunnen bieden voor alle noodzakelijk contacten voor dove clienten.
Opvallend is dat ik bij buitenlandse bedrijven (internetvoorzieningen) deze chat heel vaak wel beschikbaar is, maar Nederland hierin hopeloos achter loopt.

Door in de AMVB op te nemen dat een door andere partijen getroffen voorziening normgevend wordt, is enig bodem in de AMVB die nu ontbreekt aanwezig.