URLB 2011

Reactie

Vraag2

Het komt ons voor dat de hoogte van het percentage dat onbelast mag worden verstrekt in combinatie met de gerichte vrijstellingen, in een veelvoud van gevallen te beperkend uit zal werken. Zo wijzen wij erop dat er geen gerichte vrijstelling is voor vakliteratuur, ongeacht waar de vakliteratuur door de abonnee wordt ontvangen. Bovendien leidt de huidige opzet (vakliteratuur ontvangen op kantoor wel vrijgesteld, vakliteratuur ontvangen op het privéadres niet) tot onnodige, doch omvangrijke administratieve rompslomp.

Vooropgesteld merken wij op dat het ontvangen van vakliteratuur over het algemeen niet zal worden ervaren als een beloningsvoordeel. Immers, veelal dient vakliteratuur buiten werktijd te worden bijgehouden. Het lezen ervan gaat dus ten koste van vrije tijd van werknemers, zodat een werknemer dit doorgaans niet als beloning ervaart.

Bovendien is vakliteratuur de drijfveer van onze kenniseconomie, zodat voorkomen moet worden dat het verstrekken en verspreiden van vakliteratuur gepaard gaat met (onnodige) praktische belemmeringen. Het gebruik van vakliteratuur moet juist worden gestimuleerd! Wij verwijzen u naar het recente artikel van de heer L.G.M. Stevens in het Financieele Dagblad, te raadplegen via http://www.fd.nl/artikel/17085990/vakliteratuur-voedingsbodem-kenniseconomie (Wij verzoeken u dit artikel te beschouwen als onderdeel van onze (opbouwende) kritiek.). Een van die belemmeringen in de thans voorgestelde regeling is het omzetten van abonnementen van medewerkers van het privéadres naar het kantooradres. In onze ogen betekent dit een pure administratieve rompslomp, terwijl er feitelijk niets verandert. De werknemer zal nog altijd thuis zijn vakliteratuur (moeten) lezen.

Wij dringen er derhalve op aan een gerichte vrijstelling op te nemen voor vakliteratuur, ongeacht waar deze wordt ontvangen. Gezien de positieve uitwerking van kennis (al dan niet verkregen via vakliteratuur), adviseren wij u om bij het opnemen van een dergelijke gerichte vrijstelling het percentage dat onbelast mag worden verstrekt ten minste gelijk te houden en in ieder geval niet te verlagen.