Wijz Participatiewet voor verbeteren van de ondersteuning van mensen in de bijstand
Reactie
| Naam | A van der Kooi |
|---|---|
| Plaats | Kollum |
| Datum | 13 december 2019 |
Vraag1
U kunt reageren op alle onderdelen.Daarnaast is de regering specifiek geïnteresseerd in onderstaande vragen:
In het wetsvoorstel wordt voorgesteld dat als iemand een bijstandsuitkering krijgt toegekend, de gemeente in gesprek gaat met de bijstandsgerechtigde en gezamenlijk afspraken maakt over participatieactiviteiten. Deze afspraken worden periodiek besproken en geëvalueerd.
1. Wat is naar uw mening de gewenste frequentie van het klantcontact tussen de gemeente en de bijstandsgerechtigde als het gaat om het kunnen bieden van passende ondersteuning en eventuele benodigde voorzieningen, gericht op arbeidsinschakeling en, als arbeidsinschakeling nog niet mogelijk is, andere vormen van participatie en wederkerigheid? In het wetsvoorstel staat nu nog bewust een PM (zie paragraaf 4 van de memorie van toelichting).
2. Hoe moet volgens u dit klantcontact vormgegeven worden, ook in samenhang met de frequentie van het contact? Daarbij kunt u denken aan gesprekken in persoon, telefonisch, per mail, et cetera.
3. Welke randvoorwaarden zijn volgens u nodig om deze frequentie en vorm van klantcontact te realiseren en om inhoud te kunnen geven aan het maken van participatieafspraken met alle bijstandsgerechtigden?
Mensen verplichten werkt over het algemeen averechts. Je kunt je veel beter concentreren op de gemotiveerde uitkeringsgerechtigden die wel willen maar die het nu niet lukt. In plaats van de kleine groep die niet wil maar wel kan proberen te verplichten te gaan werken. Deze groep zal nu ook met minimale inspanning gaan voldoen aan hun verplichtingen maar hoogstwaarschijnlijk nog steeds niet uitstromen naar werk. Dit is namelijk een groep die heel goed in staat is om binnen de regels te blijven en ook zeer goed op de hoogte is van de regels.
Is mijn inziens dan ook een verspilling van geld en tijd om te proberen deze groep in beweging te krijgen. Is daarom beter om te accepteren dat er er een kleine groep is die tevreden is met de uitkering en niet wil werken. Tijd en geld is veel beter besteed aan de groep die wel wil.
En in plaats van straffen met kortingen voor diegene die niet voldoende doen volgens gemeente, beloon die wel hun best doen met een toeslag op de uitkering. Gaat een stuk positiever boodschap van uit. Want niemand wordt graag tot iets gedwongen, maar een beloning voor inspanningen wordt over het algemeen wel gewaardeerd.
Verder zal het mijn inziens ook een stuk helpen als het motto "werken loont" ook voor uitkeringsgerechtigden gaat gelden. Door bijv. een deel van inkomsten uit arbeid vrij te laten. Niet voor bepaalde tijd als gemeente dit wenselijk vindt, maar standaard. Zodat het ook loont om paar uur per week te gaan werken, wat goed is voor participatie en ook op termijn kan leiden tot meer werk en wie weet zelfs de mogelijkheid om zelfstandigheid in zijn/haar onderhoud voorzien.
Nu wordt door velen parttime werk niet gedaan omdat men er financieel niks mee opschiet. Alles wordt toch weer gekort op de uitkering. Iets wat begrijpelijk is want denk dat velen niet zouden gaan werken als zij er financieel niks mee opschieten.