Wijziging van de Wet wapens en munitie (verkoop en dragen van messen)

Reactie

Vraag1

Gezien de toename van geweldsdelicten onder jeugdigen is het begrijpelijk dat de noodzaak om te handelen stijgt. Logisch vind ik het dan ook om, net als voor andere schadelijke zaken als alcohol en tabak, een leeftijdslimiet in te stellen op het aanschaffen van alle soorten messen. Deze verandering is reeds door veel winkels en verkooppunten anderszins omarmd en is een logisch gevolg op de situatie rondom stijgend geweld onder jeugdigen.

De voorgestelde maatregel om álle soorten messen in de openbare ruimte te verbieden gaat mijns inziens echter aan zijn doel voorbij. Hierdoor komen hobbyisten als ikzelf en andere enthousiastelingen, maar ook mensen met een anderszins niet waterdicht aantoonbare behoefte aan snijgereedschap in de knoop.

Een maatregel om deze overlast te verminderen op de korte termijn is al in gebruik: gemeentes kunnen in hun APV plekken aanwijzen waarop (steek)wapens verboden zijn. Dit kan mijns inziens een tijdelijke (met nadruk: tijdelijke) oplossing zijn van het probleem.

Op de lange termijn is er een andere maatregel nodig die, mijns inziens, de oorzaak beter treft. De oorzaak zelf acht ik een gevoel van onvrede met de huidige gang van zaken te zijn (lees: in het land, in Europa en op het wereldtoneel) waarbij veel mensen moeilijker rondkomen, het zorgsysteem steeds meer belast wordt en onderwijs onder andere sinds de COVID-pandemie meer moeite kost. De huidige, verhardende mentaliteit is volgens mij een symptoom van het terugzakken van de kwaliteit van leven voor mensen in het algemeen, maar vooral voor diegenen rond of beneden de armoedegrens. Investeren in deze bevolkingsgroep is mijns inziens een beter passende oplossing voor de lange termijn.

Er wordt gesproken over het verharden van de samenleving in het wetsvoorstel. De wetgeving aanpassen (deze wordt in het huidige voorstel ook verhard) is mijns inziens juist een katalysator voor dit probleem, aangezien hiermee de onvrede bij menig vredig hobbyist zal toenemen, in plaats van dat het eigenlijke probleem wordt aangepakt. Is het dan niet wijs om naar de gebieden te kijken waar momenteel "verhoogde dreiging" geldt, dit tijdelijk op te nemen in de APV, en vooral te investeren in zorg en aandacht voor deze groep jeugdigen? Een groep die, overigens, in de knel zit en slechte keuzes maakt, maar die weliswaar deze keuzes eigenlijk niet zou moeten hoeven maken als hun situatie zou verbeteren.