Wijziging van de Wet wapens en munitie (verkoop en dragen van messen)

Reactie

Vraag1

Een mes is primair een gereedschap, net zo als een hamer, een beitel of een moersleutel.
Kan het als wapen gebruikt worden? Zeker, maar dat geldt ook voor alles van enige massa zoals straatstenen, boomtakken, wandelstokken, fotocameras aan een draagriem enz enz. Zelfs het menselijk lichaam kan een dodelijk wapen zijn; martial arts.
Ik draag al mijn hele leven een zakmes. U moet dan denken aan een opinel of een ‘zwitsers zakmes’ exemplaar. Hiermee schil ik al mijn hele leven fruit in een openbare ruimte, het restaurant van een ziekenhuis. Zomers regelmatig op een bankje in het park. Net zo als al mijn collega’s, die daar weliswaar een 6 stuks voor 2 euro schilmesje voor gebruiken, maar deze zijn zeker niet minder scherp.
De verkoop verbieden aan jongeren is een aardig idee maar gaat natuurlijk niet werken. Immers één greep in de keukenlade voorziet iedere jongere van een mes, factoren groter dan ik ooit op zak gehad heb.
Als we er van uit gaan dat de wijsheid met de jaren komt, dan zit er wel iets in het verbod op het dragen van een mes door jongeren. Maar voor alle volwassenen is dit een onzinnig idee dat niets bijdraagt aan de veiligheid in de openbare ruimte.
Om naast de al bestaande eisen tav lemmetlengte enz te eisen dat het mes verpakt moet zijn, dus niet direct gebruiksgereed, daar kan ik mijn wel in vinden. Blijft wel de vraag wat nu ‘verpakt’ is.
Ik heb altijd geleerd dat als het ergens lekt, je het niet kunt oplossen door meer dweilen te kopen; je moet het lek opsporen en dichten. Geweld door jongeren waar messen in het spel zijn moet je niet proberen te stoppen door het mes uit de vergelijking te halen. Je moet energie steken in de jongerencultuur en hun opvoeding. Als jongeren straks geen mes meer mogen dragen, zullen zij een vervangend item gaan vinden. Het lek blijft.