Wijziging van de Wet wapens en munitie (verkoop en dragen van messen)

Reactie

Vraag1

Als hulpverlener en levenslang drager van een zakmes protesteer ik ten zeerste tegen het aspect in deze wetgeving dat het dragen van alle zakmessen in de openbare ruimte door volwassenen vrijwel onmogelijk maakt. Een zakmes gebruik ik meerdere malen daags voor allerlei klusjes. Bovendien kan het in mijn ervaring levensreddend zijn wanneer iemand zich ergens in heeft verstrikt of in een verongelukte auto vastzit. Het onverwacht kunnen helpen of redden van iemand vind ik bv. een heel goede reden om altijd een mes bij me te hebben.
Beter kan er worden gekeken naar welk soort messen worden toegestaan qua grootte, vergrendeling of eenhandige opening (zie bv. Duitsland). Verkoop aan en dragen door jongeren aan banden leggen kan zeker worden overwogen.

Alle (bezitters van) zakmessen over één kam scheren is echter onzorgvuldig en onnodig.
Het probleem van misbruik van messen ligt aanwijsbaar bij een bepaalde subgroep van de bevolking. Daarop zou het beleid zich dienen te richten, en niet ongenuanceerd een groot gedeelte van de bevolking duperen. Het 'Actieplan Wapens en Jongeren' noemt 136x 'jongeren' en 0 keer 'volwassenen'.
De voorgestelde strengere wetgeving faalt waar het volwassenen betreft daarom op de drie belangrijkste criteria:
- Proportionaliteit: staat belang in verhouding tot de inbreuk?
- Subsidiariteit: is dit de beste manier om het te bereiken? Of zijn er nog andere manieren?
- Doeltreffendheid: bereik ik met inbreuk wat ik wil bereiken?

Ik roep u op af te zien van uw voornemen en wetgeving te creëren die bovenstaande principes eerbiedigt.