Besluit tot wijziging vh Besluit houders van dieren en diergeneeskundigen ivm een verbod op het verhandelen van hoogdrachtige varkens en runderen en het uitfaseren vh couperen van schapenstaarten

Reactie

Vraag1

Het verbod op het verhandelen van hoogdrachtige varkens en runderen is op zich een goed besluit want niemand wil drachtige dieren slachten.
Bij de uitvoering, word aangegeven dat het alleen veehouders betreft. Dit is niet waar, want de slachterij zou hier dus op moeten controleren en dit is aan de buitenkant niet goed te zien. Zeker niet bij vleesrassen en bij koeien die al vaker een kalf hebben gehad. Hierbij is het ten eerste lastig te zien van de buitenkant en ten tweede lastig te bevoelen. Hoe vaak gebeurd het niet dat een dierenarts een controle op dracht heeft gehad en er toch een kalf in de koe blijkt te zitten.

En als er geen verklaring is en tijdens de slacht blijkt dat er een bijna voldragen foetus aanwezig is. Wie is er dan verantwoordelijk? En hoe meet je dan of de foetus meer dan 77 dagen (varken) of 185 dagen (rund) is gedragen? Want dat wordt verboden. Er wordt voor het gemak van uitgegaan dat de veehouder dit altijd moet weten, maar in de vleesveehouderij is dit niet altijd het geval zoals eerder gemeld. En als de dieren bijvoorbeeld buiten in groepen lopen, dan heb je hier niet altijd controle op.
Daarnaast conflicteert deze regel met de transportverordening. Daarin staat een verbod op het vervoer van dieren met meer dan 90% dracht. Dus zij mogen dieren die in hun laatste derde fase van hun dracht zitten tot 90% wel naar het slachthuis vervoeren, maar het slachthuis mag ze niet ontvangen. Moet de vervoerder dan niet ook een verklaring van de veehouder controleren? Het doel van de regelgeving is begrijpelijk, maar de uitvoering is lastig het lijkt ondoenlijk om hierop te handhaven (NVWA) op een redelijke manier.