Verkenning verbetering van en draagvlak voor de werkkostenregeling
Reactie
| Naam | PvExpert (RPP P.M.T. van Es-Damsma) |
|---|---|
| Plaats | Lelystad |
| Datum | 8 april 2013 |
Vraag1
Vraag 1Ligt uw voorkeur bij:
a) het noodzakelijkheidscriterium als open norm met veel flexibiliteit, waarbij het privévoordeel van noodzakelijke voorzieningen buiten het loonbegrip blijft; of
b) aanpassingen binnen bestaande kaders van de werkkostenregeling, met minder flexibiliteit, maar meer zekerheid door middel van detailregelingen.
Vraag 2
In hoeverre wordt uw voorkeur bepaald door de daarmee samenhangende administratieve lasten?
Vraag 3
In hoeverre bent u bereid een verlaging van het percentage van de vrije ruimte te accepteren in ruil voor een door u gewenste verbetering?
Vraag 4
Beschrijf de voor u wenselijke methode van vaststellen van verschuldigde eindheffing bij overschrijding van de vrije ruimte. Ook kunt u beschrijven de situatie waarin de voorschotmethode per tijdvak onmisbaar is.
1) Mijn voorkeur gaat naar optie A. Als een bedrijf het noodzakelijk acht dat het personeel een bepaalde vergoeding/verstrekking dient te ontvangen en dit ook aannemelijk kan maken, dan zal dit een hoop regels weg kunnen nemen.
2) Het is administratief lastig om te bepalen of er wel/geen privé voordeel is als een werkgever iets vergoed/verstrekt met het oog om de werkzaamheden goed te kunnen uitvoeren. Door het noodzakelijkheidscriterium in te voeren kan dit een hoop administratieve last schelen.
3) Een verlaging van de vrije ruimte is niet meer acceptabel.
4) Het bepalen van de eindheffing bij overschrijding van de maximale ruimte lijkt mij acceptabel als je vooraf een schatting mag geven van je jaarloon en dit dan elke maand bekijkt en pas eindheffing gaat betalen als je het maximale bedrag hebt overschreven. Aan het einde van het jaar mag je ALTIJD een correctie maken op de werkelijkheid. Merk je tussentijds dat het jaarloon niet reëel was ingeschat, dan zou je dit moeten kunnen aanpassen en vanaf dat moment verder gaan rekenen.