Verkenning verbetering van en draagvlak voor de werkkostenregeling
Reactie
| Naam | TReNT Glasvezel (C. de Vries) |
|---|---|
| Plaats | Enschede |
| Datum | 14 mei 2013 |
Vraag1
Vraag 1Ligt uw voorkeur bij:
a) het noodzakelijkheidscriterium als open norm met veel flexibiliteit, waarbij het privévoordeel van noodzakelijke voorzieningen buiten het loonbegrip blijft; of
b) aanpassingen binnen bestaande kaders van de werkkostenregeling, met minder flexibiliteit, maar meer zekerheid door middel van detailregelingen.
Vraag 2
In hoeverre wordt uw voorkeur bepaald door de daarmee samenhangende administratieve lasten?
Vraag 3
In hoeverre bent u bereid een verlaging van het percentage van de vrije ruimte te accepteren in ruil voor een door u gewenste verbetering?
Vraag 4
Beschrijf de voor u wenselijke methode van vaststellen van verschuldigde eindheffing bij overschrijding van de vrije ruimte. Ook kunt u beschrijven de situatie waarin de voorschotmethode per tijdvak onmisbaar is.
Vraag 1: Voorkeur voor optie a. Toelichting: Op dit moment pas ik de wkr toe en moet ik bijvoorbeeld alle consumptie/maaltijd-kosten splitsen in "nihilwaardering"(consumptie voor de werkplek) "maaltijden medewerkers"(tijdelijke verblijfkosten/geen loon dus niet belast, verkoopkosten/geen loon dus niet belast of verstrekkingen/belast in wkr) Er is onduidelijkheid over hoe om te gaan met tankpassen voor lease-auto's die ook privé worden gebruikt en hoe om moet worden gegaan met aangeboden onderwijs (niet-direct werk-gerelateerd onderwijs is zou buiten de wkr moeten vallen omdat werkgevers gestimuleerd worden om de loopbaanbegeleiding van werknemers te stimuleren.
Vraag 2: Voor het grootste deel. De wkr brengt op dit moment zoveel extra werk (administratief, juridisch en fiscaal) met zich mee dat ik mij goed kan voorstellen dat nog bijna niemand tot de toepassing van de werkkostenregeling is overgegaan.
Vraag 3: Nee, ook als blijkt dat door de het flexibel hanteren van het noodzakelijkheidscriterium aanzienlijk meer verstrekkingen/vergoedingen mogelijk zijn blijven altijd zaken als kerstpakketten, een kerstdiner, verstrekking van producten uit eigen bedrijf, personeelsuitjes, verstrekking van fiets/pc etc inbreuk maken op de (relatief kleine) vrije ruimte. Deze secundaire arbeidsvoorwaarden zouden niet door fiscale regelingen moeten verdwijnen want ze dragen bij aan de tevredenheid van werknemers en de binding van werknemers aan het bedrijf.
Vraag 4: In ons bedrijf proberen wij de vrije ruimte niet te overschrijden. De eindheffing zal dan ook meestal nihil zijn. Voor ons is dus een eindheffing bij de aangifte van december, zodra de vrije ruimte definitief is vastgesteld, prima. Dit brengt de minste administratieve lasten met zich mee. Voor bedrijven die er bewust voor kiezen om verstrekkingen/vergoedingen boven de vrije ruimte te doen is het wellicht prettiger de voorschotmethode te hanteren, waarbij de voorschotten gedurende het jaar kunnen worden aangepast, om hoge eindheffing te voorkomen.