Voorstel voor een Wet op de defensiegereedheid

Reactie

Vraag1

Er voltrekt zich in stilte een politieke aardverschuiving die de fundamenten van onze democratie onderuithaalt. Twee wetten. Twee sluiproutes naar een NAVO-protectoraat. Twee raderen in de machine van een militaristisch tijdperk waar geen burger ooit om heeft gevraagd.

De eerste: de Wet financiële defensieverplichtingen (Wfdv). Dit wetsvoorstel verankert het minimumpercentage dat Nederland jaarlijks aan Defensie moet uitgeven in de wet. Nu is dat 2 procent van het BBP, maar Mark Rutte wil er 5 procent van maken. Voor altijd. Onaantastbaar. Onafhankelijk van inflatie, armoede, zorgcrises of onderwijsschandalen. Defensie gaat voor. De NAVO wordt heilig. En het parlement? Mag toekijken.

De tweede: de Wet versnelde gereedheid Defensie (Wodg). Een mond vol, maar de inhoud is nog giftiger. Deze wet maakt het mogelijk dat in tijden van ‘crisis’, door de regering te bepalen, jouw huis, auto, schuur, bedrijf of arbeid wordt gevorderd. Je privacy vervalt, je bezittingen worden inzetbaar, je leven wordt opgeschort in naam van de ‘versnelde gereedheid’. De AVG? Overboord. Parlementaire controle? Uitgeschakeld. Welkom in de noodtoestand als permanente bestuursvorm.

Beide wetten samen vormen een juridische ruilverkaveling van onze samenleving: burgerrechten eruit, militaire prioriteit erin. We worden geen lid van de NAVO, we worden NAVO-gebied. En dat zonder referendum, zonder maatschappelijk debat, en belangrijker, zonder instemming van het volk.

De finale stemming in de Eerste Kamer vindt plaats op 17 juni 2025. Een week later opent Mark Rutte de NAVO-top in Den Haag. De timing is niet toevallig.

Voor wie denkt dat dit slechts papierwerk is: denk nog eens opnieuw. De Wfdv maakt sociale prioriteiten ondergeschikt aan oorlogsbegrotingen. De Wodg maakt jouw lichaam en bezit inzetbaar voor een conflict dat je nooit koos. En beiden samen trekken de stekker uit alles wat ooit inspraak, zelfbeschikking of parlementaire democratie heette.

Ik maak ernstig bezwaar.
Want als we zwijgen, tekenen we ons eigen noodbevel. En misschien is dit niet het absolute einde van de democratie, maar slechts het moment dat ze zich uitschrijft uit het systeem.