Wet abortus is zorg

Reactie

Vraag3

Het nemen van een leven mag niet gebagatelliseerd worden tot het verlenen van zorg aan een ander. Deze wetswijziging geeft te veel ruimte om moord te legaliseren onder de noemer van 'zorg'. Als deze ruimte er is, zal dit -ook als dat niet de intentie is - in de toekomst met zekerheid leiden tot ethisch onverantwoorde legalisatie van wat in de basis moord is. Het is geen kwestie van óf maar wanneer en hoe vaak.
Het nemen van het leven van een ongeboren kind kan vanuit ethiek alleen in uitzonderlijke gevallen gerechtvaardigd worden door een zeer zwaarwegende reden, vergelijkbaar in zwaarte met het leven van het ongeboren kind.
Dit vraagt om een zorgvuldige afweging en/of strakke protocollen voor situaties waarin deze beslissing snel genomen moet worden, bijvoorbeeld een acute en zekere dreiging voor het leven van de moeder. Voor een dergelijke uitzonderlijke situatie zou men kunnen spreken van het verlenen van zorg, maar dat rechtvaardigt niet het vervallen van het artikel in het strafrecht: in de basis is het strafbaar om een leven te ontnemen. Of dit leven nu kan lopen of nog niet, is daarbij irrelevant. Het leven is van intrinsieke waarde en geen enkel mens kan op enig moment met absolute zekerheid zeggen hoe een leven 'in de kiem' verder zal groeien. De natuur laat ons zien dat elke vorm van leven de drang heeft om te overleven, dus men moet het uitgangspunt hanteren dat het beëindigen van een leven per definitie tegen de wil van het subject is.
Ik sluit mij aan bij B. Alderliesten, die naar ik verwacht op dagelijkse basis met vrouwen te maken heeft die abortus hebben laten plegen of daarvan af hebben gezien. Het argument onder het streven naar 'morele neutraliteit' onderschrijf ik: dit laat geen ruimte voor rouw of gevoelens van spijt na een abortus provocatus en is sturen naar publiek onbegrip voor zo iemand.

Concreet hoe dit beter kan:
Laat het strafrecht intact en scherp de zorgvuldigheidseisen juist aan om gevallen van levenslange spijt te voorkomen. Diverse suggesties zijn al genoemd zoals het kennis laten maken met het ongeboren leven d.m.v. echo of luisteren van het hartje.
N.B.: De Joodse ethiek denkt al duizenden jaren zorgvuldig na over welke uitzonderlijke situaties een abortus provocatus moreel zou rechtvaardigen en kan dienen als blauwdruk voor deze clausule. Ook zou de wetgever de stem van bijv. Stichting Schreeuw om Leven zwaarder moeten laten wegen als deskundig op de (verwachte) uitwerking van de wetgeving op abortus.