Wetsvoorstel bescherming namen en graden hoger onderwijs

Reactie

Vraag1

Het door de regering beoogde vergunningstelsel voor het voeren van de benaming 'universiteit' of 'hogeschool' is allereerst te ontraden wegens strijd met – de strekking van – de Grondwet. Bovendien bevat de huidige wetgeving zowel op institutioneel niveau (via bekostiging en accreditatie), als op individueel niveau (strafbaarheid van onbevoegd verlenen en voeren van beschermde titels en graden) al afdoende instrumenten om zwendel en misleiding met instellingsnamen te voorkomen en te bestrijden. Een principeverbod met vergunningstelsel is overbodig en feitelijk een kartelvorming van overheidswege; de voorgestelde regeling is onjuist, bureaucratisch, ineffectief èn - in een internationale wereld – praktisch onuitvoerbaar. Het is ruim voldoende om de bestaande wetgeving goed te handhaven.
Voor een uitvoerige uiteenzetting zij verwezen naar mijn artikel van 22 mei 2015 op Science Guide: http://www.scienceguide.nl/201505/naam-universiteit-geen-keurmerk.aspx

Vraag2

Onvoldoende. Er zijn meer uitzonderingen (nodig) dan regels. Dat maakt deze regeling nog onduidelijker en vatbaar voor rechtsonzekerheid en rechtsongelijkheid.
Zie hierover verder mijn artikel van 22 mei 2015 op Science Guide http://www.scienceguide.nl/201505/naam-universiteit-geen-keurmerk.aspx

Vraag3

Hiermee wordt kennelijk gedoeld op de bepaling (in de tweede leden onder c): “op haar website duidelijk kenbaar maakt in welk land de hoofdvestiging is, welke graden op grond van welke opleidingen worden verleend en op grond van welke regeling een graad wordt verleend , met dien verstande dat de instelling deze gegevens, bij afwezigheid van een website, anderszins kenbaar maakt aan aanstaande studenten”.
Deze bepaling is overbodig en bureaucratisch en voegt hoegenaamd geen rechtsbescherming toe. Voorwaarde is in ieder geval dat deze eenduidig en rechtsgelijk geldt voor alle instellingen die reguliere titels en graden en (mocht de behoefte dit te bepalen toch onbedwingbaar zijn) wetssystematisch op een andere plaats in de WHW wordt opgenomen.

Vraag4

Kennelijk wordt hiermee gedoeld op de bepaling (in de tweede leden onder d): “op ieder getuigschrift dat wordt verstrekt ten bewijze dat een graad is behaald, de naam van de instelling vermeldt en de regeling op grond waarvan de graad wordt verleend.”
Deze bepaling is overbodig, maar kan verder weinig kwaad. Niet vervulde voorwaarde is dat deze eenduidig en rechtsgelijk geldt voor alle terecht verleende reguliere titels en graden. Een dergelijke bepaling – als het al een toevoeging zou zijn, quod non – moet vanwege een goede wetssystematiek in hoofdstuk 7 WHW worden opgenomen.

Vraag5

Er zijn onder het geldend recht al voldoende handhavings- en sanctie-instrumenten. Deze zijn ook afschrikwekkend genoeg. Goede handhaving van bestaand recht is voldoende.
Op het onrechtmatig voeren van een beschermde titel kan wel een hogere maximum geldboete worden overwogen.