De wet democratisering waterschappen

Reactie

Vraag1

50PLUS streeft naar een groter democratisch gehalte bij de samenstelling van het bestuur van de waterschappen. Geborgde zetels zijn niet democratisch (geborgde zetels die vast worden bezet door bepaalde groeperingen en niet via verkiezingen worden ingevuld) Alle zetels dienen door middel van verkiezingen te worden verkregen. De oudste democratische bestuurslaag van Nederland, beginnen in 1255 is nodig toe aan een organisatorische restauratie. Historisch zo gegroeid hebben bedrijven en boeren daarin de meeste macht, maar dat leidt er de laatste jaren toe dat die vooral burgers laten opdraaien voor de stijgende Waterschapsbelastingen.
Om de kosten van de laatste te dekken, krijgen alle belanghebbende van het waterschap ( burgers, bedrijven en boeren) een aanslag voor de zogenaamde watersysteemheffing. Uit de cijfers van de overkoepelende Unie van Waterschappen blijkt dat in 2019 de landelijke opbrengst van die heffing met 52 miljoen euro is gestegen naar in totaal 1159 miljoen euro. Het aandeel burgers ( huishoudens) steeg zelfs met 53 miljoen euro euro (4,6%) naar 1199 miljoen euro, waarmee de noodzakelijke stijging meer dan volledig op bordje van de burger terecht kwam. De bedrijven werden totaal ontzien, terwijl boeren iets meer betaalden om zo de bedrijven te ontlasten. De Unie van Waterschappen erkent dat burgers het grootste deel van de heffing zijn gaan betalen. Historisch hebben bedrijven en boeren in het waterschap een zware stem, omdat zij in oorsprong de grootste risico’s liepen en het meest betaalden. Maar dat is al lang niet meer zo. Toch hebben bedrijven en boeren nog steeds recht op een flink aan tal geborgde zetels in het waterschap. Dat houdt in dat zij niet hoeven deel te nemen aan verkiezingen, zoals de politieke partijen maar automatisch zetels krijgen toegewezen. Dat geldt ook voor het dagelijks bestuur van het waterschap. Ze zijn altijd verzekerd van een geborgde plek in het college, de overige partijen kunnen alleen maar aansluiten. Zij kunnen dus niet te kritisch zijn op bestuurders uit het bedrijfsleven en de agrarische sector, anders staan ze direct buiten het college.