Wet passende eigen bijdrage huishoudelijke hulp

Reactie

Vraag1

Het is goed dat er duidelijkere regels komen voor de start en pauzering van het abonnementstarief en de eigen bijdrage voor huishoudelijke hulp in. Inwoners en gemeenten weten dan beter waar ze aan toe zijn. Er wordt aangegeven dat de client (of diens vertegenwoordiger) verantwoordelijk is voor het aanvragen van de pauzering. Hoewel dit als uitganspunt past bij zelfredzaamheid en eigen kracht, vragen wij hier extra aandacht voor in de communicatie naar zowel inwoners als zorgaanbieders toe.
Wij ervaren het als positief dat het abonnementstarief jaarlijks bij ministeriële regeling kan worden geïndexeerd op basis van de CPI. Het is wenselijk om de verhouding tussen de tarieven voor voorzieningen en de hoogte van de eigen bijdrage in grote lijnen gelijk te houden.

Vraag2

De reeds geschetste effecten kunnen wij grotendeels onderschrijven. Wij verwachten echter dat de administratieve lasten rondom de start en pauzering van het abonnementstarief en de eigen bijdrage groter zijn dan geschetst. Met name het pauzeren van voorzieningen is een situatie welke regelmatig voorkomt bij cliënten.
Er wordt gesteld dat de eigen bijdrage voor de huishoudelijke hulp voorliggend is indien een huishouden zowel gebruik maakt van huishoudelijke hulp als van een voorziening waarvoor het abonnementstarief geldt. In situaties waar zowel sprake is van bijvoorbeeld een hulpmiddel én huishoudelijke ondersteuning en waar de huishoudelijke hulp tijdelijk wordt stopgezet, voorzien wij derhalve een extra administratief proces. De eigen bijdrage pauzeert in dit geval en het abonnementstarief moet worden opgestart.

Vraag3

Er is vastgesteld dat het gebruik van de huishoudelijke hulp onder midden- en hoge inkomens door de invoering van het abonnementstarief meer dan verwacht is gestegen. Deze stijging in het gebruik van huishoudelijke hulp zet de beschikbaarheid van voorzieningen onder druk. De wetgever beoogt met een eerlijkere eigenbijdragesystematiek voor huishoudelijke hulp deze druk te verminderen. Ons inziens zal dit effect niet bereikt worden wegens de hoge grens van 185% van het sociaal minimum. De financiële drempel om een voorziening aan te vragen blijft hiermee laag. De afname van de vraag zal minder groot zijn dan de beoogde verwachting zoals geschetst in het wetsvoorstel. Ons dringend advies is dan ook om deze grens (185% van het sociaal minimum) te verlagen naar 150%. Op dit niveau wordt er wél een substantieel effect op de vraag, en dus op de kosten, bij gemeenten gecreëerd.
De eigen bijdrage geldt niet voor huishoudens waar geen van de partners de AOW-gerechtigde leeftijd heeft bereikt. Terwijl dit een groep is die een relatief hoger inkomen heeft. Ons dringend advies is dan ook om de eigen bijdrage te hanteren voor meerpersoonshuishoudens waar beide partners jonger zijn dan de AOW-gerechtigde leeftijd.
Bij vraag 2 gaan wij in op de extra administratieve lasten die volgen uit het wetsvoorstel. Een groot deel van deze administratieve lasten kan worden beperkt door de eigenbijdragesystematiek niet alleen voor de huishoudelijke ondersteuning, maar voor de gehele Wmo in te voeren. Ondanks dat we een stap in de goede richting zetten, maken we het systeem met de huidige voorstellen nog complexer dan het al was (voor zowel gemeenten als inwoners). Ons dringen advies is dan ook om de eigenbijdragesystematiek voor alle Wmo voorzieningen van toepassing te laten zijn.