Tijdelijke wet testbewijzen covid-19

Reactie

Vraag1

Het invoeren van testbewijzen staat gelijk aan het afnemen van het laatste stukje vrijheid die de individu nog in zijn bezit had. Dit wordt gedaan onder het mom van het collectivisme, hetzelfde gedachtegoed waarmee de meest gevreesde dictatoriale leiders in de geschiedenis voor al het kwade heeft kunnen zorgen, met steun van het volk. Dat deze wet democratisch tot stand is gekomen wil nog niet zeggen dat deze ethisch en moreel te verantwoorden is. Dat is deze wet namelijk niet. Het is een volgende stap naar een totalitair regime, waarbij de individu wordt opgeofferd voor het volk, de wetenschap wordt ingeruild voor opinie en vrijheid wordt ingeruild voor (schijn) veiligheid.

De tijdelijke wet testbewijzen COVID-19 biedt geen ruimte voor vrijheid maar neemt vrijheid af. Het probleem zoals deze staat omschreven in punt 3 van het Integraal afwegingskader voor beleid en regelgeving (IAK) is een probleem gecreëerd door de beleidsmakers zelf en is niet het gevolg van een pandemie. Het instellen van vrijheidsbeperkende maatregelen is geen empirisch bewezen gevolg van een pandemie. Beleidsmakers hebben zelf de keuze om de vrijheid in te perken of om dat niet te doen. De irrationele Nederlandse volksvertegenwoordigers hebben helaas de keuze gemaakt om dat wel te doen.

Daarnaast vraag ik me af waarom het opschalen in de zorg, het bijbouwen van ziekenhuizen niet als serieus alternatief wordt gezien in plaats van vrijheidsbeperkende maatregelen. Indien het IFR van het coronavirus vergelijkbaar is met die van het influenzavirus en het doel van deze maatregelen het ontlasten van de zorg is. Dan zou je denken dat Nederland te maken heeft met een capaciteitsprobleem. Helaas zie ik het aantal vacatures voor op de IC niet dramatisch toenemen.

Ik zou de beleidsmakers willen vragen een stap terug te doen, en de individu zijn vrijheid terug te geven en met respect te behandelen. Het invoeren van testbewijzen moet geen verplichting zijn vanuit de overheid, dit is een indirecte vorm van discriminatie die niet goed te praten valt. Het onderscheid tussen essentieel, en niet-essentieel is een subjectieve waarneming die gemaakt wordt door de beleidsmakers zelf. Een beter alternatief op een indirecte verplichting zou een dringend advies zijn, waarbij ondernemers zelf de keuze krijgen om hier op te handhaven of niet.