Wijziging van de Wet WIA en de Wet SUWI ivm mogelijkheid tussentijds oordeel op re-integratie-inspanningen en laten vervallen van beoordeling van re-integratie-inspanningen voor eigenrisicodragers

Reactie

Vraag1

Op basis van mijn 10 jarige praktijkervaring als begeleider/adviseur WAO/WIA constateer ik het navolgende:

Een deel van de werkgevers zijn bewust bezig om hun re-integratie inspanningen te richten op beëindiging van de werkrelatie.
De enigste reden dat de werkgever dan bereid is om enige inspanning te leveren is de 3e jaar loonsanctie.

De werkgever welke wel inspanningen verrichten, zijn onder te verdelen in:
a. Werkgevers die onvoldoende kennis hebben om de juiste keuzes te maken. Door het ontbreken van een tussentijds advies mogelijkheid van het UWV wordt een {tijdige) bijsturing vaak te laat ingezet.
b. Werkgevers met voldoende kennis en interne herplaatsing mogelijkheden. Vaak ontbreekt daarbij de mogelijkheid om tijdig een ingezet re-integratie traject bij te stellen, anders dan door gebruik van een Deskundige oordeel.
c. Werkgevers met onvoldoende mogelijkheden om een interne plaatsing te realiseren. Het 2e spoor traject is haalbaar, maar wordt niet tijdig of op de juiste manier ingezet.
d. Werkgevers met onvoldoende mogelijkheden om een interne plaatsing te realiseren. Waarbij de tevens de vraag is of een 2e spoor traject gelet op de beperkingen van de werknemer wel een "redelijk"arbeidsmarktperspectief biedt.
In dit geval zou de mogelijkheid moeten bestaan om het UWV te vragen af te mogen zien van een 2e spoor traject.

De grootste fout is dat het UWV een te passieve rol heeft bij de re-integratie mogelijkheden.

Tevens zou het tussentijds gebruik van plaatsingsinstrumenten zoals non-risk en loonwaardebepaling een verbetering betekenen ten opzichte van de huidige regelingen.

Wat ook de aandacht behoeft is dat de huidige WIA regeling ten nadele van mensen met een laag inkomen in de zwaarder beroepen is.

Mensen waarvan duidelijk is, gelet op hun beperkingen, dat bij een krappe arbeidsmarkt al een tekort is van aangepast werk.

Worden massaal banen toegewezen, waarvan je grote vraagtekens kan zeggen of de benodigde geschiktheid wel aanwezig is.
De theoretische toewijzing zou weer plaats moeten maken door gezond verstand en deskundigheid van arbeidsdeskundige.
Niet door het huidige CBBS computermodel.

Zonder aan te bevelen dat we nu een arbeidscomponent moeten gaan opnemen, vraag ik u toch om een beter en eerlijk systeem te ontwikkelen.

Het huidige voorstel zal alleen ten nadele werken van de overheidsfinanciering en zal met name de onwillige werkgevers in de kaart gaan spelen.