Wetsvoorstel tot wijziging omgevingswaarde stikstofdepositie 2030 en vergunningplicht o.a. intern salderen
Reactie
| Naam | A Lam |
|---|---|
| Plaats | Alkmaar |
| Datum | 22 maart 2023 |
Vraag1
U kunt tot en met 23 maart 2023 via deze website reageren op alle onderdelen van de wettekst en de memorie van toelichting.Ook kunt u reageren op bijgevoegde notitie over de ijkmomenten. Zoals hiervoor vermeld wordt op de ijkmomenten in 2025 en 2028 conform Remkes bezien of er dwingende inhoudelijke redenen zijn om ‘iets meer tijd te nemen’ voor het halen van die aangescherpte omgevingswaarde. Zo ja, dan kan de termijn waarop moet zijn voldaan aan die omgevingswaarde worden verlengd. Bijgevoegde notitie bespreekt twee varianten om zo’n verlenging te regelen: met een wetswijziging (variant 1) of bij algemene maatregel van bestuur (amvb) (variant 2).
Gezien de actualiteit vraag ik mij af of dit voorstel nog wel relevant is. Zolang de hoofdlijnen (opnieuw) ter discussie staan is invulling van de details niet aan de orde.
Ik hoorde in het nieuws dat de Europese Commissie pleit voor gedwongen uitkoop van bedrijven, terwijl Nederland meer ziet in een aantrekkelijk aanbod om bedrijven te verleiden zich uit te laten kopen. Dat laatste kost meer tijd, het eerste ligt erg gevoelig.
Ook hoorde ik dat er bij gedwongen uitkoop veel meer financiële ruimte is omdat dat, anders dan vrijwillige uitkoop, niet wordt gezien als ongeoorloofde staatssteun.
Misschien valt van de nood een deugd te maken door in overleg met de BBBoeren een verleidelijke regeling te bedenken en vervolgens op Europees niveau te vragen om de nodige versoepeling van de regels om die verleidelijke regeling mogelijk te maken. Ik neem althans aan dat in de andere landen vergelijkbare problematiek als in Nederland speelt, dus dat de door de Europese Commissie gevoelde urgentie helpt om medewerking te krijgen voor een goed doortimmerde, verleidelijke regeling.
Het lijkt mij daarbij verstandig om verder te kijken dan volledige uitkoop. Als ik het goed begrijp is de financiële kant maar een deel van het verhaal, en zit de grootste pijn in hoe stopzetting van een bedrijf ingrijpt in de invulling van het hele leven van de betrokkenen. Als dat zo is, pleit ik voor een inkrimp- in plaats van een uitkoopregeling: mensen kunnen blijven doen wat ze gewend zijn en waar hun leven op is ingericht, alleen kleinschaliger, zodat de stikstofuitstoot daalt tot het op de locatie van het bedrijf maximaal aanvaardbaar geachte niveau, en de overheid springt waar nodig bij om de financiële zekerheid te borgen.
Dus ja, staatssteun, maar niet ongeoorloofd, omdat hiermee een hoger doel is gediend. Zie het als een generalisatie van het sociale vangnet. En over generalisatie gesproken: een dergelijke inkrimpregeling is een generalisatie van het hele idee van uitkopen, want uitkopen is een bijzonder geval van inkrimpen (namelijk inkrimpen tot nul).