Wijziging van de Wet kinderopvang in verband met het niet indexeren van de maximum uurprijs over het berekeningsjaar 2026

Reactie

Vraag1

- Het niet indexeren is een slecht idee. Het is een platte bezuiniging in het budget van één ministerie die enige samenhang met andere beleids- en wettelijke doelen ontbeert. Het is een voorbeeld van Jojo beleid waar we juist in de sector graag vanaf willen om duurzaam een stabiele en kwalitatief goede opvang te kunnen bieden.
- Er is niet vanuit een breder perspectief gekeken naar de effecten. De beoogde besparing wordt op macro niveau niet gerealiseerd. Het treft vooral lagere inkomens, immers zij hebben geen voordeel van de geplande wijziging in toeslagpercentages. Voor deze ouders worden de netto kosten vooral hoger. Door de hogere kosten gaan ouders minder gebruik maken van KO en of minder uren opvang afnemen. Het resultaat is dat kinderen een belangrijke ondersteuning in hun ontwikkeling gaan missen, mogelijk vroegsignalering niet plaatsvindt wat tot latere zorgkosten kan leiden, ouders een beroep gaan doen op andere sociale voorzieningen en niet beschikbaar zijn voor de arbeidsmarkt. Er wordt een gedragseffect van de maatregel verondersteld zonder nadere onderbouwing en analyse.
- In 2023 vond een extra indexatie plaats. Over een lange periode is de indexatie onvoldoende geweest. Hierdoor was het verschil tussen tarieven en de max uurprijs in het verleden steeds groter geworden. De extra indexatie heeft dat deels hersteld.
- In de toelichting wordt de suggestie gewekt dat de organisaties naar kostenbesparingen op zoek gaan om een stijging van tarieven te voorkomen. Het risico is groot dat dit leidt tot vermindering van de kwaliteit en verschraling van aanbod. De streng genormeerde wetgeving biedt daarnaast geen ruimte voor structurele kostenbesparingen. Aan het vakmanschap van pedagogisch medewerker worden steeds meer eisen gesteld wat tot een verdere toename in personeelskosten gaat leiden.
- Op uitkomsten van het lopende kostprijsonderzoek wordt niet gewacht, dat is onzorgvuldig.
- Het verhogen van de netto kosten voor ouders staat haaks op het bijna gratis maken van de KO wat ook in het hoofdlijnen akkoord staat.
- Er is geen ouder die nog kan volgen wat de overheid nou eigenlijk wil. De kosten van KO zijn een belangrijke component van de marginale kosten bij werken. Als we willen dat meer mensen (meer) gaan werken dan moet (meer)werken meer lonen. Jonge ouders hebben (financiële) ondersteuning nodig in hun drukke levensfase.
- Het niet indexeren in 2026 met doorvertaling ervan in alle jaren er na is een dom en inconsequent plan.