Wijziging van de Wet kinderopvang in verband met het niet indexeren van de maximum uurprijs over het berekeningsjaar 2026

Reactie

Vraag1

Hoewel de maatregel een besparing van € 254 miljoen beoogt, heb ik ernstige zorgen over de blijvende negatieve effecten die deze wijziging met zich meebrengt:

Blijvende gevolgen van eenmalige maatregel:
Het niet-indexeren van de maximum uurprijs in 2026 wordt gepresenteerd als een eenmalige ingreep. Echter, de basis voor toekomstige indexeringen blijft hierdoor permanent lager, waardoor de vergoeding niet in lijn blijft met de werkelijke stijging van de kosten. Dit kan leiden tot een blijvend te laag maximumtarief.

Disproportionele impact op lage inkomens:
De maatregel raakt vooral de laagste inkomens en kwetsbare groepen. Voor deze huishoudens, die nu al een hoge vergoeding van 96% ontvangen, betekent elke stijging van de tarieven boven de maximum uurprijs een aanzienlijke verhoging van de netto kosten. Dit kan de financiële toegankelijkheid van kinderopvang voor deze groepen sterk verminderen, met mogelijk vergaande gevolgen voor de arbeidsparticipatie en economische zelfstandigheid van ouders.

Onderschatting van werkelijke kosten:
De gemiddelde uurtarieven die door de Belastingdienst worden gerapporteerd, liggen lager dan de werkelijke kosten die ouders betalen. Dit komt doordat hogere tarieven boven het maximum niet volledig worden geregistreerd. Hierdoor wordt het effect van het niet-indexeren onderschat, aangezien de financiële druk op ouders groter is dan de huidige rapportages doen vermoeden.

Onrealistische verwachtingen van efficiëntie:
Er wordt aangenomen dat kinderopvangaanbieders efficiënter kunnen opereren als reactie op het niet-indexeren van de uurprijs. Echter, deze aanname is niet onderbouwd en lijkt niet haalbaar binnen de huidige regelgeving. Indien deze efficiëntie haalbaar was, zouden de huidige gemiddelde uurtarieven al lager zijn dan het maximum uurprijs.