wijziging van de Wet op het kindgebonden budget in verband met het verhogen van het afbouwpercentage voor ouders met een toetsingsinkomen vanaf € 60.000

Reactie

Vraag1

Geld is geld, dus waarom zijn er zoveel verschillende etiketjes bedacht om te zeggen dat we iedereen, groot of klein, een goede financiële gezondheid toewensen?

Teken in gedachten de grafiek van het besteedbare inkomen van een gezin als functie van de variabelen die de volwassen gezinsleden zelf in de hand hebben. Die grafiek laat zich in eerste benadering beschrijven met een formule die lineair is in die variabelen. Als die lineaire formule recht doet aan "werken moet lonen en op pech hoort geen straf te staan" ben je al een heel eind op weg naar een rechtvaardig en toch niet al te complex vangnet.

De eis "werken moet lonen" betekent dat de partiële afgeleide naar het aantal gewerkte uren positief moet zijn. De eis "op pech hoort geen straf te staan" betekent dat twee verschillende gezinnen waarvan de volwassen leden elk doen wat in redelijkheid van ze gevraagd kan worden op een vergelijkbaar plekje op de welvaartsladder moeten uitkomen, dus dat de formule van gezin tot gezin zal verschillen.

Geef daarom meer handelingsruimte aan de uitvoerend professional. Die zit in een betere positie dan de wetgever om in kaart te brengen welke variabelen de volwassen gezinsleden in eigen hand hebben (zoals uren betaald of juist onbetaald werk), wat in termen van die variabelen in redelijkheid van hen gevraagd kan worden, en wat de zorg voor kinderen doet met hun plekje op de welvaartsladder (omdat kinderen wel tijd en geld kosten maar geen inkomen genereren). Verbeteringen in de geest van het voorstel van deze internetconsultatie zullen zich dan in de praktijk vanzelf aandienen, aangezien rijkere gezinnen minder ondersteuning nodig hebben om op het welvaartsniveau uit te komen dat we ze gunnen.

Een generiek KGB, of een generieke aanpassing daaraan, kan niet het benodigde maatwerk leveren voor alle uiteenlopende situaties die er in de praktijk bestaan, te meer omdat het hele sociale vangnet vol niet-lineariteiten en discontinuïteiten zit die het beoogde effect op allerlei onoverzichtelijke manieren doorkruisen.