Wet op de politieke partijen

Reactie

Vraag1

Deze wet is grotendeels overbodig, nu BW 2:20 al een regeling bevat om partijen te verbieden die een bedreiging vormen voor de rechtsstaat. Iedere burger wordt geacht de wet te kennen. Dat geldt in overtreffende trap voor de wetgever.

Iedere partij kan een wetenschappelijk bureau en een jongerenorganisatie aanwijzen; maar geen ouderenorganisatie!
(in dit vergrijzende land). Na hoofdstuk 4 zou een artikel over de ouderenorganisaties ingevoegd moeten worden.

Hoofdstuk 7 zou m.i. geschrapt moeten worden. De term "politieke advertenties" is niet gedefinieerd, zodat iedere uiting (tweet?) ten gunste of ten nadele van een partij daar eenvoudig onder geschaard kan worden. Bovendien maakt het partijen kwetsbaar voor sabotage door buitenstaanders indien een advertentie ongevraagd door buitenstaanders geplaatst wordt. De betrokken partij moet dan bewijzen dat zij zich hier niet van bewust was en/of dit ongevraagde geschenk niet aanvaard heeft?

Artikel 86 is ook ingrijpend en bereikt m.i. juist het tegenovergestelde van wat beoogd wordt.
Dit zou kunnen betekenen dat de Hoge Raad ingrijpt op besluitvorming in de Tweede Kamer. Een besluit, handelen of nalaten dat in strijd is met de Grondwet, zou kunnen leiden tot een verbod op de partij die het wetsvoorstel, de handeling of het nalaten steunt of gedoogt. Dit artikel is evident in strijd met zichzelf (scheiding der machten).