Wet verbetering beschikbaarheid zorg voor jeugdigen
Reactie
|
Naam
|
Anoniem
|
|
Plaats
|
Heerde
|
|
Datum
|
26 juli 2020
|
Vraag1
Wilt u reageren op het wetsvoorstel ‘Wet verbetering beschikbaarheid zorg voor jeugdigen’? Dan kunt u hier uw reactie geven. U kunt dat doen door een bericht achter te laten of door een document te uploaden.
Op dit moment, en ook in deze wet, wordt onvoldoende gewaarborgd hoe een jongere of zijn/haar ouders veilig kunnen klagen over de behandeling. Een jongere met complexe problematiek die op meerdere plekken is afgewezen en dan toch op een plek wordt toegelaten, loopt het risico om zonder hulp te komen zitten als hij/zij klaagt over zaken als 'mijn behandelaar zegt steeds afspraken op het laatste moment af' of 'volgens mij is mijn behandelaar niet bekwaam genoeg' of zelfs 'mijn behandelaar lacht me uit' of 'mijn behandelaar dwingt me steeds hem/haar een knuffel te geven'.
In theorie kan een cliënt 'veilig' klagen. In de praktijk is dit niet zo.
Vergelijk dit met een werknemer die klaagt over een te knuffelige baas. Werknemer kan hierover klagen en eisen niet meer met baas te hoeven samenwerken, en kan zich ziek melden.
Cliënt in de GGZ weet heel goed dat klagen kan betekenen dat de behandeling stopt en dat er geen andere behandelaar/instelling is die hem/haar wil behandelen. (Of dat daar eerst weer een jaar-lange wachtlijst aan vooraf zal gaan.)
Er moeten een systeem komen om cliënten minder afhankelijk te maken van individuele behandelaren/instellingen. Bijvoorbeeld een landelijk meldpunt voor (ernstige) klachten, die ook regelt dat als een behandelrelatie dusdanig verstoord is door toedoen van de behandelaar of instelling, de cliënt binnen enkele dagen terecht kan bij een andere instelling voor een behandeling met, in eerste instantie, dezelfde intensiteit als de oorspronkelijke behandeling. (Twee keer per week afspraak = twee keer per week afspraak, klinisch = klinisch)
Een veelgehoorde zorg in de jeudghulpinstellingen waar ik verbleef was de angst dat, als je klaagde over bejegening van de behandelaar/nakomen van afspraken/effectiviteit van de behandeling, je behandeling zou stoppen of afgeschaald zou worden.
Dit moet voorkomen worden.
Vraag2
De Jeugdregio zal regionaal te organiseren zorg voor jeugdigen inkopen en bovenregionaal afstemmen. Welke taken zou u nog meer willen neerleggen bij de Jeugdregio? Bijvoorbeeld: betaling voor door de Jeugdregio ingekochte zorg voor jeugdigen (en de daaraan voorafgaande formele controle), contractmanagement, materiële controle, fraudebestrijding, ontvangst van informatie die voor de inkoop of het contractmanagement van belang is.
N.v.t.
Vraag3
In een AMvB bakenen we nader af welke zorgvormen regionaal georganiseerd dienen te worden. We willen geen vaststaande lijst, omdat we verwachten dat zorg nog meer naar “zo thuis mogelijk” verandert. Welke criteria zijn bepalend hierbij en hoe zou u die wegen?
'Zo thuis mogelijk' is heel naar voor kinderen die, ook al worden ze niet mishandeld, toch geen veilige plek thuis hebben. Bijvoorbeeld doordat de (emotionele) behoeften van het kind onvoldoende onderkend worden of zelfs ontkend worden, doordat ouders onvoorspelbaar zijn, doordat ouders zo hard 'pushen' dat het kind niet durft te falen en daardoor niet durft te proberen - daaronder valt ook, 'niet proberen beter te worden'.
